De Bladen

| Redactie

Het negatief bindend studieadvies heeft een slachting aangericht onder Rotterdamse eerstejaars, bericht EM. Eenderde van de eerstejaars die vorig jaar zijn begonnen, mag niet verder. De auteur van het verhaal constateert droogjes dat `een beetje aanklooien' tegenwoordig verstrekkende gevolgen kan hebben. Een kleine nuancering is op zijn plaats: onder die dertig procent vallen ook studenten die voor 1 februari met hun opleiding zijn gestopt en de zogenaamde no show-studenten, die wel ingeschreven staan, maar nooit komen opdagen.

In Groningen werd onlangs een cabaretwedstrijd afgelast vanwege de lage kwaliteit van de acts. In Eindhoven gebeurde vorige week iets soortgelijks. Aan een rolstoel-ontwerpwedstrijd kwam daar voortijdig een eind, omdat de jury het niveau van de twaalf inzendingen - niet een kwam overigens van de TU/e zelf - van een te laag niveau vond. In Cursor noemt de secretaris van de jury dat `teleurstellend'. Dat bovendien niet één inzending van de TU/e kwam is `wrang', vindt hij. De kwaliteit van de ingezonden ontwerpen was zo slecht dat een jurylid, zelf rolstoelgebruikster, stelde dat ze haar eigen rolstoel zelfs voor het beste ontwerp niet in wilde ruilen.

Daar is-ie weer, UvA's Arjan Brogt. Hij dook al eens vaker in deze rubriek op, vanwege de nare eigenschap wel het geld op te strijken dat hij als lid van universiteits- en faculteitsraden verdient, maar daar vervolgens niets voor te doen. Brogt, tegenwoordig voorzitter van de NGO Dutch initiative for Democracy in Eastern Europe (DiDEE), is opnieuw in opspraak geraakt, zo meldt Folia. DiDEE, door de Europese Commissie gesponsord, werd door de Georgische mensenrechtenorganisatie Ertoba benaderd voor de organisatie van een mensenrechtenconferentie in de Georgische hoofdstad Tbilisi. Ertoba had daar zelf geen geld voor. DiDEE ging akkoord. UvA-studente Alexandra Marhold nam voor Nederland deel aan de conferentie. Ze kreeg niet de beloofde zeventig procent van haar reiskosten terug en volgens haar schitterde Brogt door afwezigheid. `Ik kreeg de indruk dat hij op kosten van anderen aan het clubben was in Oost-Europa. Het ergste vond ik dat hij uit het luxe hotel is vertrokken zonder de rekening te betalen.' Die moest uiteindelijk voldaan worden door Nana Saginashvili van Ertoba. `It is strange', zegt zij, `that he lived in the hotel and that I paid for it.' Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Nu nog geldt Surfers Paradise als het walhalla voor Australische golfsurfers, maar het kustplaatsje down under krijgt er een geduchte concurrent bij. Eén die overal kan opduiken. Ook in de dorre outback, vierduizend kilometer van de kust. Althans, dat is het scenario dat de studenten kustwaterbouw en vloeistofmechanica Matthieu de Schipper (23) en Sierd de Vries (24) in Delta schetsen. Ze laten een animatie zien van een rond zwembad van tweehonderd meter doorsnede met in het midden een eilandje. Een scheepsromp die langs de buitenste zijkant van het bassin draait, trekt een serie golven achter zich op van maar liefst twee meter hoog. Bij het eilandje breken ze, zoals dat in surfjargon heet. Ze veranderen in prachtig egale, krullende watermassa's. De droom van elke surfer. Of het bad ooit gemaakt wordt, is onduidelijk. `Maar als het echt gebouwd wordt, zijn wij door het dolle heen.'

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.