Ruytjens liet vier groepen, bestaande uit heteroseksuele mannen en vrouwen en homoseksuele mannen en vrouwen luisteren naar drie soorten geluid: ruis, muziek en stilte. Met behulp van PET-scans registreerde ze welke gebieden in de hersenen door deze geluidssignalen worden geactiveerd. PET staat voor positron emissie tomografie en vereist het toedienen van een geringe hoeveelheid radioactieve stof.
Een opmerkelijke conclusie is dat vrouwen anders reageren op ruis dan mannen. Vrouwen activeren de primaire auditieve cortex, het gebied in de hersenen waar de basiskenmerken van geluid worden verwerkt. Bij mannen gebeurt dit niet. Bij het luisteren naar muziek treedt dit verschil niet op. Opvallend is verder dat het verschil in hersenactiviteit bij ruis enkel optreedt bij de heteroseksuele groepen.
Op basis van haar data kan Ruytjens de betekenis van dit verschil in hersenactiviteit niet verklaren. Ze geeft aan dat het erop lijkt dat mannen ruis wel horen, maar vervolgens wegfilteren. Het gaat om betekenisloos geluid, dat bij mannen wordt onderdrukt en bij vrouwen niet. Waarom de hersenen van vrouwen wel aandacht besteden aan dit geluid, is niet duidelijk. Het tweede deel van haar onderzoek is gericht op liplezen. Bij het waarnemen van mensen die praten (= liplezen) gebruiken vrouwen meer en andere hersengebieden dan mannen om te begrijpen wat er wordt gezegd. Mannen maken vooral gebruik van de aanwezige visuele informatie. Vrouwen gebruiken die ook, maar laten nog veel meer hersenactiviteit zien. Vrouwen gebruiken dus meer verbindingen in de hersenen om tot dezelfde waarneming te komen als mannen.
