BN'ers
En daarom reist de BN'er als bobo naar de bush, waarbij dat bobo niet kan verwijzen naar Ruud Gullit's bondsbonzen, of het zo moet zijn dat bobo en BN'er synoniem zijn sinds ook Gullit een BN'er is, na als bobo te zijn mislukt. BN'ers zitten vrijwillig op de bank van Jensen, vullen panels bij spelprogramma's, of geven commentaar bij actuele zaken waar geen deskundige iets zinnigs over kan zeggen.
En als de BN'er nergens anders meer welkom is, dan wordt hij het onderwerp van zijn eigen real life soap, waarbij opgemerkt zij dat ook dit een ongelukkige naam is, want het typerende van de BN'er is nou juist dat hij geen real life leeft. De BN'er is de Barbie van de volwassene. Zijn poppenhuis opgetrokken door `de bladen'. Daarin trouwt hij. Daarin scheidt hij. Daarin krijgt hij kinderen. Daarin rijdt hij tegen een boom. Ja, daarin beleeft hij alles wat echte mensen ook beleven. Alleen niet echt. In het echte leven zoekt een boer een vrouw.
BN'ers representeren het absolute niets. Als ze praten, dan gaat dat werkelijk nergens over. En daarmee lijken ze sprekend op de hedendaagse politicus. Ter illustratie van die politieke leegheid heb ik daarom een lijst samengesteld met allemaal BN'ers. Ik heb hem de Partij voor de Dieren gedoopt wat, zoals de goede verstaander al heeft begrepen, een verwijzing is naar de Fabeltjeskrant. Mijn partij demonstreert dat het verschil tussen Den Haag Vandaag en RTL Boulevard zo klein is als de afstand tussen beider knoppen op de afstandbediening.
Mijn lijst is een parodie, maar menig kiezer heeft dat niet door. Die is net zo leeghoofdig als mijn BN'ers. Het niveau van de Fabeltjeskrant nog niet ontgroeid. Dat wordt lachen als ze in de Tweede Kamer komen. Kwetteren, kwaken, loeien en blaten. Tot iets anders zijn ze niet in staat. Misschien dat de kiezer daar wakker van schrikt. Dat `ie zal beseffen: wie met dieren is begaan, kan beter een boer huwen dan een BN'er stemmen. Maar dat zet ik natuurlijk niet in mijn verkiezingsprogramma.
