De Bladen

| Redactie

Dat een steek van een pijlstaartrog krokodillenman Steve Irwin uiteindelijk fataal is geworden, mag best een verrassing heten. De Australiër heeft wel met gevaarlijker beesten gespeeld. In het Ublad (Universiteit Utrecht) vertelt biotechnisch laborant Henk Schriek, hoofd dierverzorging, over die keer dat hij door een zoetwaterstekelrog te grazen werd genomen. `Het was op een namiddag, ik was alleen op het lab en wilde nog even de ruit van de bak van binnen schoonmaken. Ik ga met de spons het water in, zoals honderden keren eerder - dit keer was ik iets te vlug. De zoetwaterstekelrog schrok ervan. Op hetzelfde moment zwiept zijn staart naar mijn hand en steekt een van de gifpennen in mijn vinger. De prik is nog niet het ergste. Het begint daarna pas. Steeds meer pijn, ondraaglijk haast. Ik heb iedereen die ik bedenken kon gebeld, de huisarts, Artis, het Dolfinarium. Niemand wist wat ik moest doen. […] Uiteindelijk wist iemand raad bij de groothandel die roggen importeert uit bijvoorbeeld het Amazonegebied. Warm houden was het advies. Ik heb van twee tot zes met mijn hand onder de hete kraan gezeten. Ik kon toch niets anders, de pijn was niet te harden. Na vele uren werd het minder. Maar ik heb nog heel lang een verdoofd gevoel in mijn hand gehad.'

In EM, het weekblad van de Erasmus Universiteit van Rotterdam, de intrigerende kop `Perverse zaken zijn uit den boze'. Geïnterviewd: Zoë Vialet, fotomodel, sociologiestudente, voormalig playmate én directeur van een eigen escortbureau. `Ik had ze zo bij elkaar; het is verbazend hoeveel meisjes escort doen.' Haar bedrijf heet Society Service en heeft tien dames in dienst, die overwegend jong, blank, hoger opgeleid en gezegend zijn met minimaal cup C. Ze `doen' het voor een gemiddeld tarief van vijfhonderd euro voor twee uur. Zelf zal ze niet zo snel als escortdame optreden. `Ik zou het niet goed kunnen. Seks is voor mij te belangrijk om het risico te lopen dat mijn werk invloed zou kunnen krijgen op het seksleven met mijn vriend. Bovendien lijkt het me ook best saai. Iedere keer weer hetzelfde verhaal tegen een klant afsteken. Nee, wat ik nu doe, is voor mij veel leuker.' Van de dames die bij Society Service werken, volgt bijna iedereen een hbo- of universitaire opleiding. Drie van hen studeren aan de Erasmus Universiteit. Oh ja, wie meer wil weten over Zoë's bureau moet maar even een blik werpen op www.societyservice.com.

Tamponautomaten als veiligheidsrisico. Het klinkt gek, maar mede om die reden houdt de dienst Facilitaire Zaken de plaatsing van tamponautomaten in de damestoiletten van de Universiteit Leiden tegen. De universitaire studentenraad had voor de plaatsing van de voorziening gepleit. Mare schrijft erover. De automaten vormen een veiligheidsrisico omdat ze met cash geld werken: Dergelijke automaten zijn in het verleden vaak opengebroken. Ook acht de dienst de automaten te duur: Ze kosten tweeduizend euro per stuk.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.