Brinkstraat 161A, Enschede, dinsdagavond
Bewoners. In de recent `gepimpte' woonkamer bereidt Thomas het avondeten, daarbij geholpen door Nienke en Jansje. Johan en Rik laten trots het huis zien. Iedereen eet op de dinsdagen thuis om vervolgens aan te schuiven voor de Amerikaanse serie Prison Break. `Gezellig met z'n allen voor de televisie, klaar voor de nieuwste aflevering, vers uit Amerika.' Rik ten Wolde (zesdejaars TCW) woont het langst in het huis, gevolgd door Thomas van Ardenne (vijfdejaars TCW), Jansje Schurer (derdejaars fysiotherapie), Johan van Ravenhorst (zevendejaars WB) en Nienke Vlutters (derdejaars TCW).
Snufjes. De douche is voorzien van muziekboxjes zodat de bewoners zelfs tijdens het inzepen hun mp3-tjes kunnen afspelen. Ook vertellen ze trots over hun geavanceerde systeem van geïntegreerde film, muziek en televisie. Een iets eenvoudiger snuf: aan de trap hangt een fietsbel om de mensen boven te roepen voor het eten. `Met alle technische voorzieningen zijn we net een campushuis. Maar dan zonder nerds', grijnzen de bewoners.
Klusjesman. De drie TCW'ers studeren regelmatig samen. Thomas: `We steunen elkaar waar we kunnen.' Lachend: `Ik probeer Johan ook wel eens te helpen maar dat lukt niet zo goed.' WB'er Johan weet op zijn beurt weer weinig van communicatie. `Maar ik draag toch mijn steentje bij, als klusjesman van het huis. Zo word ik regelmatig ingeschakeld om een fiets te repareren.'
Chemie. Vaste selectiecriteria voor nieuwe huisgenoten zijn er niet. Het is gewoon een kwestie van goeie chemie. `Ooit kwam er een jongen samen met zijn moeder naar het kennismakingsgesprek', herinnert Rik zich. `Hij beantwoordde geen enkele vraag zelf. Zijn moeder moest ons vertellen wat zijn hobby's waren. Nee, hij is het niet geworden.'
Maupertuis. Wie bij de lessen Nederlandse literatuur goed heeft opgelet, kent de herkomst van de naam van het huis. Maupertuis was de benaming van de burcht van de vos Reynaerde. Maar waarom het huis zo heet, de bewoners hebben geen idee. Jansje: `Ik heb het weleens gevraagd aan oud-huisgenoten, die wisten het ook niet.' De rest: `Wat erg, we kunnen het toch niet collectief vergeten zijn?'
Huisregels. In Maupertuis gelden een aantal leefregels. Zo heeft iedereen een bepaalde huistaak. Op het niet uitvoeren daarvan staat een `ernstige' straf. Als iemand bijvoorbeeld te laat is met schoonmaken moet hij voor een lekker toetje zorgen. `Een pak yoghurt volstaat dan dus niet.' Een andere strenge regel: er mag niet gebeld worden tijdens het eten. Of een liefdesrelatie tussen bewoners is toegestaan, blijft onduidelijk. De een verbiedt het, de ander is niet pertinent tegen. `Als het gebeurt dan moeten we maar zien hoe we ermee omgaan, maar het is natuurlijk allesbehalve ideaal.'
Verenigingshuis. Vroeger woonden er veel leden van internationale studentenvereniging Aegee in het huis. Toen zij vertrokken besloten de achterblijvers dat het geen verenigingshuis moest worden. Rik: `Dat lijkt ons gewoon niet wat. Dan heb je het constant over dingen en mensen van de vereniging. Juist de verschillende belevenissen van iedereen maken de gesprekken tijdens het avondeten zo leuk.'
