Dennis de Beurs en Anna-Eva kennen elkaar al hun hele leven. Ze groeiden samen op in Harderwijk en deelden lief en leed. Sinds 9 december 2000, die datum staat in hun geheugen gegrift, zijn ze een stelletje. Maar, voordat Anna-Eva Dennis een blik waardig keurde, moest hij haar wel altijd van Bijbelstudie naar huis fietsen en werd hij zelfs een keer door haar afgewezen. Anna-Eva: `Ik vond het wel een heel knappe jongen, maar hij was nog heel erg kinderachtig en stom.' Toen Dennis zich eenmaal volwassener en stoerder gedroeg, ging Anna-Eva om. `Op een gegeven moment kon ik niet meer slapen van verliefdheid, tijdens de Bijbelstudie zaten we elkaar alleen maar aan te staren.'
Zo'n anderhalf jaar geleden vroeg Dennis Anna-Eva ten huwelijk. `Al na twee weken verkering zei ik tegen mijn moeder dat dit het meisje was met wie ik zou gaan trouwen.' Het romantische aanzoek vond plaats vlakbij het ouderlijk huis van Anna-Eva. Dennis: `In het steegje ernaast, waar ik haar ook om verkering heb gevraagd.' Een vriend van het stel had in het steegje rode lampionnetjes en rozen neergezet, en er klonk muziek van David Gray: Be Mine. Anna-Eva: `We kwamen uit de stad terug, en toen zag ik ineens wat er aan de hand was. Het enige dat ik uit kon brengen was: “Oh, Dennis!”. Iedereen wist er al van. Mijn moeder stond met de fotocamera klaar, en mijn vader stond erbij te huilen.' Dennis had namelijk eerst, zoals het hoort, de vader van Anna-Eva om de hand van zijn dochter gevraagd. `Gelukkig kreeg ik toestemming. Ik wil met haar trouwen, want ik weet heel zeker dat ik nooit met een ander samen wil zijn, alleen met haar.' Anna-Eva glimlacht. `Voor mij geldt hetzelfde. Maar we zijn niet het perfecte stel hoor. Ook wij hebben wel eens heel erg ruzie. Onze ouders schrikken zich dan rot, maar we zijn alle zware situaties nog doorgekomen. Daarom weten we dat het wel goed zit, voor altijd.'
De reacties op het aanstaande huwelijk lopen uiteen. Anna-Eva: `Veel mensen vinden ons te jong. Eigenlijk zouden we vorig jaar al gaan trouwen, maar dat vonden we zelf ook wel iets te vroeg. Nu zijn we er helemaal klaar voor.' Dennis: `We zijn al bijna zes jaar samen en weten al anderhalf jaar heel erg zeker dat we willen trouwen. Waarom zou je dan nog langer wachten?' Oude bekenden vinden het juist, omdat ze de twee al zo lang samen kennen, een logische stap. Anna-Eva: `Ze zouden eerder geschokt zijn als we opeens uit elkaar zouden gaan!'
Beiden vinden trouwen niet ouderwets. `We trouwen niet omdat het moet van onze ouders of vanwege ons geloof ofzo. Maar echt omdat we het zelf willen', aldus Dennis. Hij vervolgt: `Je geeft jezelf dan volledig aan de ander. Meer kun je niet geven. Een mooier symbool voor de liefde is er toch niet?'
Voordat ze elkaar het jawoord geven, moet er nog veel gebeuren. Iedereen helpt mee. Een vriend van Dennis heeft de ringen gemaakt, de broer van Anna-Eva speelt met zijn eigen band tijdens het feest, een tante maakt de bruidstaart en de moeder van Anna-Eva ontfermt zich over de jurk. Dennis: `We hebben niet zoveel geld, maar willen het wel feestelijk maken. Onze ouders delen gelukkig mee in de kosten.' Het stel heeft 170 mensen op de gastenlijst staan, onder wie natuurlijk een aantal studenten.
De bruid heeft nu al last van trouw-stress. `Mijn jurk is nog niet klaar, we hebben nog geen huisje en de dominee is nog maar net geregeld.' Ze heeft er zelfs nachtmerries van. `Maar dat is heel normaal toch?' Het stel wil na de bruiloft in Enschede gaan wonen. Dennis zegt zijn studentenkamer dan op en Anna-Eva, die nu nog bij haar ouders in Harderwijk woont, zal dagelijks naar Zwolle reizen om daar de mbo-artiestenopleiding af te maken.
Op dinsdag 8 augustus trouwt het tweetal in een bomentuin in de omgeving van Zwolle. Dennis haalt zijn bruid 's ochtends op van haar ouderlijk huis om dan eerst voor de wet te trouwen. 's Middags wordt het huwelijk ingezegend in de kerk.
En daarna gaan meneer en mevrouw De Beurs op huwelijksreis naar het Turkse Bodrum.
Dennis en Anna-Eva: `We weten dat het wel goed zit, voor altijd.' (Foto: Maurits Diephuis)
