Pieter Kamp (26) studeerde begin juni als eerste student af bij biomedische technologie.
Hij onderzocht nieuwe methoden voor het plaatsen van schroeven in de wervelkolom. Toen Kamp zijn colloquium aankondigde werd hem pas duidelijk dat-ie de eerste in de rij was.
`Je bent toch een beetje een proefkonijn, je krijgt te maken met de kinderziektes. Ach, het waren kleine dingen.' Kamp deed voor zijn doctoraalopdracht onderzoek naar methoden voor het plaatsen van schroeven in de wervelkolom wanneer deze een verkromming heeft, scoliose genoemd. Legt uit: `Dat moet heel zuiver gebeuren want door de wervels bevindt zich het ruggenmerg waar zenuwbanen lopen. Beschadigt de arts iets in deze zenuwen dan kunnen de gevolgen enorm zijn. De schroeven brengt de arts aan in de zogenaamde pedikel: het botdeel dat het voorste en het achterste gedeelte van de wervel met elkaar verbindt. Dit stukje bot heeft een harde buitenkant en is binnenin zacht. Maar,' zegt Kamp, `in veel gevallen -tot veertig procent- bereiken de schroeven hun doel niet'.
Tegen deze achtergrond onderzocht de afstudeerder andere mogelijkheden om priemen in de pedikel te plaatsen.`Tot nu toe zijn er drie opties. Aanbrengen kan met behulp van een röntgenfoto. De arts neemt deze foto als uitgangspunt en zet de schroeven op gevoel vast. Bij een tweede methode worden ook röntgenfoto's tijdens de operatie gemaakt om te zien of de schroeven de juiste weg volgen. En bij een laatste werkwijze volgt de arts een driedimensionaal beeld van het botdeel op een scherm.'
Kamp erkent dat deze laatste methode een aanzienlijke verbetering is. Nadelen zijn echter de hoge kosten en een verlengde operatieduur. Daarom zocht hij via methodisch ontwerpen een alternatieve oplossing voor het veilig plaatsen van schroeven. Hij kwam eerst met drie deeloplossingen. `Ik bestudeerde de verschillende stappen van de arts en stelde dat wat een arts voelt een machine ook kan voelen. Verder moest het gehele bot op scherm verschijnen. Niet via 3D-röntgenfoto's maar met hulp van laserlicht. Tot slot kon ik iets doen met het gegeven van de harde en zachte samenstelling van het botdeel.'
Kamp ontwikkelde drie prototypen van een boor en testte deze op varkensweefsel. `Eén boor kwam als beste uit de test. Het gaat om een flexibel boortje dat alleen door zacht bot kan. Het lag meer voor de hand dan ik dacht, gewoon een simpel boortje.' Met dit resultaat sloot Kamp zijn onderzoek af. `De volgende stappen zijn weer voor een andere student om te onderzoeken.'
Na zijn afstuderen is Kamp als trainee aan de slag gegaan bij Simed in Utrecht, een bedrijf dat turn-key ziekenhuizen bouwt. Kamp: `Simpel gezegd: een klant heeft een zak met geld, komt bij ons, geeft opdracht tot de bouw van een compleet ingericht ziekenhuis, wij voeren dat uit en geven uiteindelijk de klant de sleutel van zijn nieuwe ziekenhuis. Ik werk momenteel als technicus op de afdeling operations en ben bezig met de inrichting van de ruimtes in het ziekenhuis. Ik heb alleen een plattegrond ter beschikking en weet waar de muren staan. Verder is alles nog leeg. Ik kijk hoe de kamers het beste ingericht kunnen worden. Hierbij spelen technische specificaties een belangrijke rol. Later zal ik ter plekke de boel installeren.'
Pieter Kamp
