`Moet je goed je best doen om iets te breken?'

| Redactie

Het was al een aantal keren uitgesteld, maar vorige week donderdag kwam het er alsnog van: de skireis van personeelsvereniging UT-Kring. Een bus vol montere UT'ers toog naar het Duitse Züschen, bij Winterberg. UT-Nieuws mocht, in ruil voor een skiles, mee. De bus zindert het eerste uur van de voorpret, maar voor iemand die de belofte heeft gedaan een groepje UT'ers de eerste beginselen van het sk


Het was al een aantal keren uitgesteld, maar vorige week donderdag kwam het er alsnog van: de skireis van personeelsvereniging UT-Kring. Een bus vol montere UT'ers toog naar het Duitse Züschen, bij Winterberg. UT-Nieuws mocht, in ruil voor een skiles, mee.

De bus zindert het eerste uur van de voorpret, maar voor iemand die de belofte heeft gedaan een groepje UT'ers de eerste beginselen van het skiën bij te brengen, is het weinig bemoedigend.

`Of ik wel eens geskied heb? Jazeker. 35 jaar geleden, toen ik nog een ventje van vijf was stond ik voor het eerst - ook voor het laatst trouwens - op de lange latten.' Een ander: `Ik heb het ooit ook wel eens gedaan. Mij is bijgebleven dat remmen het meest essentiële onderdeel is.'

Een wat ervarener wintersporter mengt zich in dat gesprek. Hij legt het principe van de dal- en de bergski uit en dat je altijd druk moet houden op de eerstgenoemde. `Dat is theorie.' roept iemand. `De praktijk wijst de waarheid ervan anders heel snel uit', riposteert hij.

Mihai Patrascu, een aio van Roemeense komaf, heeft zo z'n bedenkingen. Hij moet de dag erna tolken voor een Roemeense minister die een bezoek brengt aan de UT (zie hiervoor pagina 2 van deze krant). Bovendien is hij slechts een half jaar verwijderd van zijn promotie. Ietwat gesterkt door een aantal opmerkingen vraagt hij: `Je moet dus heel goed je best doen om iets te breken?' Het blijft even oorverdovend stil. `Mwoah…', klinkt het vervolgens.

Het komt pas echt goed op gang wanneer de meeste slapers ontwaakt zijn en chauffeur Willem (`Schrik niet: ik ben in dienst van een Belgische firma') de kraker `Hello, Mary Lou' door de luidsprekers laat galmen. Voor de duidelijkheid: het betreft niet de nog redelijk in het gehoor liggende versie van Creedence Clearwater Revival.

Eenmaal in Züschen lijkt het reisje toch enigszins in de soep te lopen wanneer de norse uitbater van een enorme Skiverlei niets weet van de komst van een bus vol UT'ers. Na enig gesteggel kan iedereen toch het materiaal bij elkaar zoeken en kan het klasje beginnen. Binnen drie minuten valt de skiles in het water, wanneer blijkt dat het niveauverschil aanzienlijk is en de groep uiteenvalt in twee, drie subgroepjes. Het leven van een skileraar is zo makkelijk nog niet.

De piste ziet er aardig uit, maar wie zich wel eens waagt aan meerdaagse skitrips valt de lengte wellicht een beetje tegen. De weg naar boven neemt al met al minimaal tien minuten in beslag, de omgekeerde route kan binnen dertig seconden en daar hoef je geen Hermann Maier voor te zijn. Het mag de pret niet drukken. Dat doet overigens de muziek die onze oosterburen hebben uitgezocht wel; één keer `Saufen, saufen, saufen' is nog tot daar aan toe, drie keer is echt teveel van het goede. Net als de moedige pogingen van het verklede barpersoneel van Ski-Hütte Homberg om gasten zo lang mogelijk te negeren. (Het blijft een vreemd gezicht overigens, chagrijnige clowns met rode neuzen.)

Echt grote problemen doen zich voor in de sleeplift. Een stuk plastic in de vorm van een boemerang sleept de skiërs omhoog. Vooral voor studentenpsycholoog Hans Feiertag blijkt het een schier onoverkomelijk obstakel. Zijn grootste overwinning is het moment waarop hij op de goede manier zonder te vallen de top bereikt. `Yesss!', echoot het over de piste. Minder gelukkig is vakgroepsecretaresse Joke Meijer, die er na een valpartij ternauwernood in slaagt de zwiepende slepers op de top te ontwijken.

Waar skivakanties van studentenverenigingen vaak gebroken en gekneusde ledematen en gescheurde en verrekte spieren opleveren, blijft dit tripje ervan verschoond. Ook de langlaufers weten alles heel te houden. Even is er de vrees dat Mihai wat overkomen is op de beginnerspiste. Hij is zoek en Thérèse ter Heide, de organisator van de skitrip, is bang dat-ie gevallen is. Hij komt kort daarna alsnog weer boven water. Thérèse, opgelucht: `Ik dacht: misschien hebben ze hem daar wel gewoon laten liggen!'

Charlotte Byron (vakgroepsecretaresse bij informatica) en haar vriendin .pic ski.jpg Marica Hunneman overleggen over het juiste materiaal.
Charlotte Byron (vakgroepsecretaresse bij informatica) en haar vriendin .pic ski.jpg Marica Hunneman overleggen over het juiste materiaal.

Joke Meijer probeert na een valpartij de sleepliften te ontwijken.
Joke Meijer probeert na een valpartij de sleepliften te ontwijken.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.