Gespuis
Okee, een voorbeeld. In elke groep zitten klootzakken. Van die criminele elementen die de hele groep kunnen terroriseren. Als braaf belastingbetalend burger denk je er op te mogen vertrouwen dat politie en justitie deze rotte appels uit je omgeving verwijderen. Maar die weelde lijkt alleen voor Marokkanen weggelegd. Als die als groep ergens heen gaan, worden ze zo vaak gefouilleerd, dat ze zich bij aankomst honderd procent crimineelvrij weten. Als ik daarentegen naar ons clubhuis ga, weet ik mij daar belaagd door brothers met pistolen, machinegeweren en handgranaten. Geen wijkagent die eens een avondje lekker stoer voor het hek van ons clubhuis gaat staan preventief fouilleren.
Als een Marokkaan gaat klikken bij de politie, kan hij rekenen op volledige discretie. (Als hij zichzelf ook weleens misdraagt, mag hij daar zelfs gewoon mee doorgaan, al was het maar om zijn koffer niet op te blazen.) Zou ik echter gaan kletsen bij de politie, dan word ik daar uitgelachen en dan melden een paar motoragenten mijn loslippigheid dezelfde dag nog bij mijn criminele clubgenoten. Waarna ik met een blok beton aan mijn been muntjes kan gaan zoeken op de bodem van het kanaal.
Jaren geleden heb ik mij als motorliefhebber aangesloten bij een vereniging van stoere doch vreedzame motorrijders. Nu word ik gezien als lid van een criminele organisatie. Met de feiten op tafel kan ik mij die kwalificatie voorstellen. Maar als hier al sprake is van georganiseerde misdaad, dan is die misdaad toch echt door politie en justitie zo georganiseerd. Alleen door hun georkestreerde slappe optreden heeft zoveel gespuis in ons lieve clubje kunnen wortelschieten. En wie niet schoffelt, moet niet de moestuin het onkruid verwijten.
