Over en Sluiten

| Redactie

Roken Juni 2002: het Theatercafé in de Vrijhof en de kantine van het sportcentrum zijn in het vervolg verboden gebied voor rokers. Althans op werkdagen, tijdens kantooruren. Na vijven mag er rustig een paffertje worden opgestoken. Januari 2004: Nieuwe rookregels op de campus. Binnen gebouwen mag nergens meer gedampt worden. Rokers moeten hun heil buiten zoeken. Weer of geen weer. Februari 2005: We

Roken

Juni 2002: het Theatercafé in de Vrijhof en de kantine van het sportcentrum zijn in het vervolg verboden gebied voor rokers. Althans op werkdagen, tijdens kantooruren. Na vijven mag er rustig een paffertje worden opgestoken.

Januari 2004: Nieuwe rookregels op de campus. Binnen gebouwen mag nergens meer gedampt worden. Rokers moeten hun heil buiten zoeken. Weer of geen weer.

Februari 2005: Weer een aanscherping van het rookbeleid. De universiteitsraad stemt in met een strengere regeling die nu ook het roken op de eigen werkkamer verbiedt.

Oktober 2005: Bordjes voor de ingang van de Cubicus: verboden te roken binnen vijftig meter van dit gebouw.

December 2005: Bordjes voor álle ingangen van alle UT-gebouwen: verboden te roken binnen honderd meter van dit gebouw.

Augustus 2006: Boetes voor iedereen die het waagt zijn of haar peuk op het campusterrein uit te drukken.

Januari 2007: Een groot bord op het dak van portiersloge Charlie: Streng verboden te roken op de campus.

Maart 2010: PA&O komt met een wijziging in het personeelsbeleid: rokende medewerkers moeten per direct stoppen of krijgen ontslag. Maandelijks wordt bloed afgenomen ter controle.

Ja, lach maar. Zover komt het nooit, denkt u. Maar wij vermoeden van wel. Wie had tien jaar geleden gedacht dat zo'n verbodsbordje voor de ingang van Cubicus zou komen te staan?

Nu denkt u natuurlijk dat de redacteur van dit stukje een verstokte roker is. Nee hoor, de laatste sigaret werd tijden geleden al uitgedrukt.

Maar we krijgen er spontaan weer zin in.

Wie heeft er een vuurtje?

Kledingtips

Dat naveltruitjes en bouwvakkerhemdjes op de meeste werkvloeren niet thuis horen, mag duidelijk zijn, maar hoe moet het dan wel? De training dress to impress, onderdeel van de jaarlijkse Bedrijvendagen, bood deze week ruimhartig de helpende hand.

Een van de tips: als je gaat solliciteren, moet je je van tevoren verdiepen in de kledingcultuur van het bedrijf. Geniaal! Toevallig moeten we volgende week op gesprek, dus wij meteen de receptioniste van de bewuste firma gebeld. `Zegge, vertel eens wat je op dit moment aan hebt.'

Hangt ze op!

De volgende tip dan maar in acht genomen: je bent nooit overdressed, underdressed is veel erger. Duidelijke taal. De kleermaker keek wel wat raar op toen we een chique kasjmieren krijtstreep, een handgemaakt zijden gilet, een wollen overjas en een met brokaat ingeweven stropdas bestelden. Maar ach, weet zo'n man veel.

Een andere tip van de training luidde: wat je aantrekt moet overeenkomen met wat je die dag gaat doen. Bij het sluiten van een miljoenendeal hoort nu eenmaal een andere outfit dan bij een ontslagsessie. Logisch. Beetje lullig om met een smileystropdas om je nek mensen de laan uit te sturen. Denken ze `s ochtends net dat je in een goeie bui bent, krijgen ze `s middags de schrik van hun leven.

Sommige bazen beschikken zelfs over een vaste slecht-nieuws-outfit, zodat de medewerkers meteen weten waar ze aan toe zijn. Hoe die kledingkit er exact uit ziet, weten we niet. Maar komt je chef het kantoor binnen met een zwarte kap over z'n hoofd waarin twee oogjes zijn uitgesneden, een ontbloot bovenlijf en een bijl in z'n hand, dan is er geen uitstel van executie meer.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.