Van lieflijk tot luguber
De AKI en Hal D puilen uit van de kunst. In elke nis en achter elke hoek staat de bezoeker een andere vorm van expressie te wachten. Een zonderlinge zweefmolen, een treintje dat door een pikant landschap toert en een bioscoop met vier projectieschermen zijn slechts enkele voorbeelden van de kunstwerken. Oorspronkelijkheid, daar het om bij de AKI. De academie stelt hoge eisen aan haar studenten. `Je kunt het vergelijken met een scheikundestudent waarvan je verlangt dat hij aan het eind van zijn studie een nieuwe stof gemaakt heeft,' aldus AKI-directeur Peter Sonderen in zijn openingstoespraak.
De acht afstudeerrichtingen van de AKI zijn grofweg in te delen in twee verschillende uitgangspunten: de autonome en de toegepaste kunst. `De kracht van autonome kunst is dat het geen hapklare brokken zijn. Het idee achter een autonoom kunstwerk is niet meteen duidelijk en daardoor stelt het mensen in staat om zelf na te denken,' aldus student gemengde media Ben Kruisman. Toch zijn de kunstenaars bereid om een tipje van de sluier op te lichten. Soms in schriftelijke vorm, maar vaak zijn de studenten ook zelf aanwezig. Zo vertelt Kruisman dat zijn werk op het grensgebied tussen de romantische kunst en de wetenschap ligt. `Kunst en wetenschap hadden ooit een gemeenschappelijk beginpunt. Ik grijp afbeeldingen terug uit met name de medische wetenschap en gebruik ze in mijn werk.' Ook Jiska Hartog, student beeldhouwen, geeft graag een toelichting. Ze ontwierp een installatie van een grijze kamer met daarvoor het spreekwoordelijke groene gras. `Hiermee wil ik laten zien dat dingen aan de buitenkant mooier lijken dan ze zijn. Het grijs staat voor een zekere tijdloosheid. Er verandert eigenlijk niks. Elke dag ploft de vader na thuiskomst in zijn stoel. Er wordt niet echt geleefd.'
Ook de toegepaste kunst is ruim vertegenwoordigd. Bijvoorbeeld in de vorm van de meubelen van Jadzia Klimkiewicz. `Mijn meubelen zijn geïnspireerd op de `vier-planken-bankjes' die in mijn ogen stereotype zijn voor Nederland', vertelt de in Nigeria opgegroeide kunstenares. `Kenmerkend voor mijn meubelen is dat mensen er op hun eigen manier op kunnen gaan zitten, zonder beperkingen.' De kunstwerken zien eruit alsof ze zo in een park geplaatst kunnen worden. `Dat is ook zeker de bedoeling,' vertelt Klimkiewicz. De kunstenares studeert af in de richting architectonische vormgeving. `Dat kun je zien als een soort product ontwerpen, variërend van paperclip tot architectuur. Bij deze opleiding zit je sneller aan de limiet van wat je kunt doen, want in principe wil je dat je product ook goed functioneert.'
Overzichtstentoonstelling AKI, t/m 3 juli, AKI en Hal D, do. 11.00 tot 21.00 uur, vr. t/m zo. 11.00 tot 17.00 uur en `Mupi'-tentoonstelling, 28 juni t/m 10 juli, centrum Enschede, beide gratis
(Fotograaf: Maurits Diephuis)
