Ik moet denken aan de tijd dat ik mijzelve moest gaan orienteren op mijn toekomst, nadat ik abusievelijk in een studie electrotechniek was beland en tegen eigen verwachting in de eindstreep leek te gaan halen. Met enige regelmaat waren er excursies naar Eindhoven en bij één ervan sloot ik mij aan.
We werden begeleid door een tweetal uitgezakte middelbare heren in blauwe slobberpakken. Kennelijk uitgerangeerd en nu goed bevonden om de zoveelste rondleiding aan kandidaat werknemers te begeleiden. We werden langs diverse afdelingen gevoerd en op mij maakte het een indruk van schier ondraaglijke saaiheid. Voor wie in staat is zichzelf wekenlang van de wereld af te keren en zich op te sluiten tussen rekken en meetopstellingen lagen er ongetwijfeld schitterende toekomstkansen. Maar aan mijn kwaliteitseisen leek de firma Flipse niet te kunnen voldoen. De meeste indruk maakten de twee uitgebluste heren zelf met hun uitgegroeide neusharen, die niet nalieten te benadrukken wat een eer het wel niet was om te mogen toeven bij deze voortreffelijke werkgever. De taal van de huidige Philipsbonzen doet mij vermoeden dat er in dit opzicht nog weinig is veranderd in de benadering van aspirant werknemers.
Sommige van mijn vriendjes zagen het zonniger dan ik en vielen voor de verlokkingen van de electronica-gigant. Toen zij enkele jaren geleden zelf de leeftijd van de slobberpakken hadden bereikt en hoge posities als plantmanager en divisiehoofd bezetten kregen ze na de zoveelste reorganisatie een jaar de tijd om naar een andere baan om te zien.
Daar zit je dan met je goede gedrag, studerende kinderen, een duur eigen huis en dito uitgavenpatroon. Na een loopbaan vol veel te lange werkweken onder hoge werkdruk, kregen ze van Kleisterlee c.s. een jaar de tijd om rond hun vijftigste om te zien naar ander werk. Terwijl je tegenwoordig na je veertigste al overal als te oud (lees: te duur en te mondig) word beschouwd.
Ik vraag me af of de heren van Philips zich er wel van bewust zijn dat aankomende studenten veel sneller dan vroeger in de gaten hebben dat een technische carriere een groot risico inhoudt. Hoe gespecialiseerder je bent, des te geringer de kans dat je later nog een switch kunt maken. Tenzij je je niet af laat schrikken door slobberpakken.
Als grootste potentiële bèta-werkgever binnen Nederland zou Philips zich eens af moeten vragen waarom zij er de afgelopen decennia zo slecht in zijn geslaagd om voldoende jongeren voor een bèta-studie te enthousiasmeren.
Nee, als mijn dochter eenmaal zover is zal ik haar een technische carrière ook ten zeerste ontraden en me desnoods neerleggen bij zoiets waardeloos als een studie psychologie.
Ir. Max Schulte
