Bekend
Slechts eenderde deel van het wetenschappelijk UT-personeel kent de namen van de twee hoogste bestuurders van deze instelling, de collegeleden Willem te Beest en Henk Zijm (zie voorpagina).
De vraag is aan wie dat ligt, aan de oogkleppen van de wetenschappers of aan de onzichtbaarheid van het college. Waarschijnlijk aan de wetenschappers die liever met hun vak bezig zijn dan naar bestuurders luisteren of het UT-Nieuws lezen. Daar zal de eerste honderd jaar waarschijnlijk weinig aan veranderen.
Als Te Beest en Zijm hun naamsbekendheid onder het wetenschappelijk personeel willen vergroten, zullen ze daar dus zelf iets aan moeten doen. Kortom, ze hebben dringend behoefte aan een publiciteitscampagne en wij helpen hen daar graag een handje bij.
1. Op een Haagse parkeerplaats schijnt nog ergens de werkloze gekozenburgemeesterscampagnebus van Thom de Graaf te staan. Voor een prikkie te koop, en je bent er in no time de campus mee over. Wel flink toeteren, want een wetenschapper kijkt niet gauw op van zijn werk.
2. Henk Zijm heeft zich al ingeschreven voor de prestigieuze laatste Batavierenrace-etappe, maar dat heeft geen zin: 82 procent van de UT-medewerkers kijkt niet om naar de race (zie pagina 3), dus dat is verspilde energie.
3. Bungeejumpen vanaf de wetenschappelijke bolwerken Hogenkamp en Horst is veel effectiever. Wel vriendelijk zwaaien en blijven lachen bij het passeren van elke verdieping.
4. Verrassingsbezoekjes aan de werkvloer doen het ook altijd goed. Gewoon het hol van de leeuw binnenlopen en geïnteresseerd doen over het aangetroffen onderzoek. Gooi de deur van de Cleanroom eens met een zwierige zwaai open en je maakt een verpletterende indruk.
5. Geld doet het altijd goed. Zonder geld geen onderzoek. Blokkeer dus alle financiering en nodig alle onderzoekers uit om hun budgetten persoonlijk en cash te komen afhalen in de bestuursvleugel. Wedden dat niemand je dan meer vergeet?
Hulp gevraagd!
Sommige mensen kunnen ook niks alleen.
De volgende noodkreet lazen we op villamedia.nl: `Hulp gevraagd. Voor mijn afstudeerproject in de tijdschriftjournalistiek heb ik brede ondersteuning nodig. Ik zoek iemand uit Amsterdam of omgeving die mij tegen goede vergoeding wil helpen. Het gaat om tien uur per week voor een periode van twee maanden.'
Het is dat we niet bepaald in Amsterdam of omgeving wonen, anders hadden we ons beslist per omgaande aangemeld voor deze zo op het oog interessante klus. Helaas. Toch, ook al kwamen we niet in aanmerking voor de job, de oproep bleef door ons hoofd spoken.
Brede ondersteuning.
We nemen aan dat het niet gaat om een goeie beha, maar wat dan?
Heeft deze persoon puur inhoudelijke hulp nodig? Moeten we gegevens verzamelen, enquêtes houden en interessante tabellen vervaardigen? Eerste versies van pittig commentaar voorzien?
Gaat het om mentale ondersteuning? Kleine ontspannende schoudermassages geven, bemoedigende opmerkingen plaatsen, af en toe een motiverende schop onder de kont geven, dat werk?
Wil deze persoon zich zo allesomvattend aan zijn of haar afstudeerwerk wijden dat hij iemand zoekt die hem van alle andere klussen vrijstelt? Iemand die koffie zet, ramen lapt, voedzame maaltijden bereidt, telefoontjes tegenhoudt en af en toe een vochtig doekje over het toetsenbord haalt?
Of heeft hij een stand-in nodig die voor hem naar zijn afstudeerbegeleider gaat? Iemand om zich fysiek op af te reageren? Iemand die wegens tijdgebrek zijn vriendin mee uit eten kan nemen? Iemand die zijn schoonmaakbaantje van twee uur per dag wil overnemen? Zoekt hij iemand voor ontspannende vrijblijvende sex tussen de hoofdstukken door?
De hulpvaardige daad kent nu eenmaal vele gedaantes.
