Een jaar of vier geleden sloot een medewerker van het Facilitair Bedrijf een contract met een zendmastenexploitant voor de plaatsing van de zender op het hoogste gebouw van de UT. Voor een `overigens geringe vergoeding,' aldus Te Beest. Niet lang daarna begon de ellende. In de zomer van 2003 klaagden onderzoekers van de groep biosensortechnologie al hun nood in het UT-Nieuws: hun metingen werden danig verstoord door de activiteiten van de zendmast, die onder meer de programma's van Radio 538 de ether inslingert.
Volgens de universiteitsraad heeft de overlast inmiddels geleid tot `aantoonbare apparatuurschade, (medische) klachten van personeelsleden en vertraging van onderzoeksprojecten.' Moet het belang van de primaire huurders niet voorop staan, wilde de UR van het college weten. Is de aanwezigheid van zware zendapparatuur niet contraproductief in een omgeving voor wetenschappelijk experimenten? Hadden de mogelijke gevolgen voor de primaire huurders niet eerst geïnventariseerd moeten worden?
Natuurlijk had dat gemoeten, erkende Te Beest volmondig namens het college. Maar het kwaad is geschied en het contract niet zomaar opzegbaar. De exploitant en de UT hebben een extern bureau inmiddels de opdracht gegeven om alle vormen van overlast te inventariseren. `Daarna moet blijken welke maatregelen al of niet genomen kunnen worden,' aldus Te Beest. Al of niet in goed overleg met de exploitant. Verplaatsen van de zendmast naar een ander gebouw is in elk geval geen optie, volgens het college. Het plaatsen van een aparte, hoge paal speciaal ten behoeve van de stoorzender misschien wel. Als die tenminste niet in de aanvliegroute van de vliegbasis wordt geplaatst ...
Wordt vervolgd.
De mast op het dak van Hogekamp heeft geleid tot vragen in de Universiteitsraad
