`Ik ben er erg verguld mee', zegt Wim van der Linden die al eerder, in 1996, een prijs kreeg van de NCME, een gezaghebbende Amerikaanse organisatie voor onderzoekers en ontwikkelaars in assessment, evaluatie, testing en andere onderwijskundige meetmethoden. `Dit is de meest eervolle prijs die ik kon krijgen. Ten eerste omdat het een prijs voor mijn gehele loopbaan is, ten tweede omdat tot nu toe alleen Amerikanen deze eer te beurt viel.'
In april krijgt Van der Linden de prijs, `een bescheiden geldbedrag en een plaque' uitgereikt in het Canadese Montreal. `Nog leuker is dat ik als prijswinnaar keynote speaker ben op het congres van volgend jaar.'
Dat Van der Linden geëerd wordt voor zijn oeuvre betekent niet dat hij op zijn lauweren gaat rusten. `Ik ben juist ongelooflijk actief en energiek. Ik heb momenteel mijn second wind, zoals de Engelsen het noemen. Deze uitbarsting aan energie komt natuurlijk mede doordat ik ben bevrijd van een enorme bestuurlijke last.' Van der Linden doelt mede op het feit dat hij eind 2003 stopte als kartrekker van het Institute for Behavioral Studies vanwege zijn teleurstelling over het lange en slepende proces waarin de oprichting van dat instituut en zijn benoeming tot directeur verzeild was geraakt.
`Ik heb nu weer alle tijd voor onderzoek. Momenteel hou ik me onder andere bezig met adaptief testen. Naar aanleiding van het antwoord van de respondent stelt de computer de volgende vraag. Om het simpel te stellen, het voorkomt dat je slimme mensen domme vragen stelt. Ook ben ik bezig met het modelleren van responsietijden, hoe snel beantwoordt een respondent een bepaald item en wat kunnen we met die informatie.'
Op de UT wordt computerondersteund testen weinig gebruikt. `Dat komt vooral vanwege logistiek problemen. Ik heb ook niet zomaar op een donderdagochtend 120 PC's paraat om een tentamen af te nemen. Computers worden vooral gebruikt voor psychologische testen, toelatingsexamens, maar inmiddels ook volop in de VO-eindexamens.'
Wim van der Linden: …verguld…
