Over en Sluiten

| Redactie

`We zijn druk bezig met het sluiten van nieuwe sponsorovereenkomsten,' zei de Batavierenracevoorzitter vorige week in deze krant. Om vervolgens de spanning op te voeren met de intrigerende mededeling: `We hopen over een paar weken met een grote sponsor naar buiten te treden, maar hierover zijn de onderhandelingen nog gaande.' En alsof onze nieuwsgierigheid nog niet het kookpunt had bereikt, vervolgde hij: `Als zij ons willen sponsoren, zal de race ook inhoudelijk enigszins wijzigen.'

Moeder

Sindsdien doen wij geen oog meer dicht. De moeder aller estafettes is onze moeder niet meer. Althans, wij zullen haar niet herkennen, straks in april. Want ze is anders. En daar houden wij niet van, van een inhoudelijk gewijzigde moeder.

Nat van het verlatingsangstzweet spoedden wij ons elke ochtend in pyjama naar onze mailbox, in de hoop daarin het verlossende Bata-bericht aan te treffen. Afgelopen maandag werd ons het verlossende woord aangereikt, zo leek het. `Hashloop op de campus,' kopte een persbericht in onze mailbox.

Slim, dachten we. Want waar valt er in economisch barre tijden nog geld te halen? Juist, in het criminele circuit. En een beetje creatieve en publiciteitsgeile Batavierenbestuurder is natuurlijk niet vies van een voordelige sponsordeal met het Kali-kartel. Dus krijgt elke Batavier bij de eerstvolgende race gratis zijn eigen dosis stimulantia, stelden we ons voor. Nooit meer afzien, maar gewoon full speed van start tot finish. Heerlijk!

Maar de afzender bleek niet het Batabestuur. Een benefietlooporganisator probeerde nieuws aan ons te slijten over een goedbedoelde loop. Een hashloop. En een hashloop loopt langs een parcours dat is uitgezet middels lijntjes meel of stoepkrijt.

Ook leuk. Maar wat er met onze moeder gebeurt, weten we nog steeds niet.

Het wordt weer een slapeloze week.

De top

Stimuleringsfondsen speciaal voor vrouwelijke wetenschappers worden als gênant ervaren, zo blijkt uit een onderzoek van een VU-wetenschapper. Vrouwen vinden dat ze zich louter door hun onderzoekskwaliteiten zouden moeten bewijzen. Echter, hulp van mannen onderling is wél algemeen geaccepteerd. Netwerken en het verlenen van vriendendienstjes zijn bij hen normale carrière instrumenten.

Met deze `ik wil het zelluf doen'- houding halen vrouwen de top natuurlijk nooit. Niet dat ze het gedrag van mannen moeten kopiëren, nee, dat nou ook weer niet. Elders in deze krant staat over welke eigenschappen vrouwen moeten beschikken willen ze de top halen. Dat blijken androgyne, tweeslachtige, kenmerken te zijn. Niet specifiek mannelijk dus. De `vrouw met ballen' aan de top blijkt een mythe te zijn.

Een vrouw met ballen. Dat begrip geeft de term androgyn ineens een nieuwe dimensie. Tweeslachtige vrouwen zouden zichzelf pas echt goed kunnen redden. Althans als we al die verhalen over de meeldraad en de stamper goed begrepen hebben.

Deze utopische toestand van zelfbestuiving blijkt een stuk dichterbij dan gedacht. Kent u Bryan Sykes nog? Sykes is een Britse geneticus die heeft becijferd dat over 125 duizend jaar het typisch mannelijke Y-chromosoom niet meer bestaat. Op de details zullen we hier niet ingaan, maar het komt er op neer dat het chromosoom zichzelf niet kan herstellen en uiteindelijk het bijltje er bij neer legt. Dat zou logischerwijs het einde van de mensheid betekenen. Nee hoor, zegt Sykes. Eén van de oplossingen voor het probleem met het Y-chromosoom is het bevruchten van eicellen met eicellen. Hierdoor zouden er alleen nog maar meisjes worden geboren.

En dus komen vrouwen vanzelf aan de top.

Kwestie van vijfduizend generaties rustig afwachten.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.