Kerk
Zelf heb ik in de puberteit het geloof verloren. En ik heb het nooit gemist. Althans, dat geloof in God niet. Wel verlangde ik regelmatig terug naar de kerk. De gemeenschap van christenen. De overtuiging te behoren tot een uitverkoren groep die streeft naar een betere wereld. Het behaaglijke gevoel omringd te zijn door broeders en zusters die elkaar bevestigen over wat goed is en wat des zondaars. Ik heb die geborgenheid later nog weleens terug gezocht bij een milieubeweging. Dan gingen we samen folderen, samen de dierenbeulen tot de orde roepen, maar dat was toch niet hetzelfde.
En nu ben ik dan in tsunami. Ik lees kranten die in tsunami zijn, kijk naar televisiezenders die in tsunami zijn, en van elk bedrijf waar ik zaken mee doe verlang ik dat het openlijk in tsunami is. Mijn vrouw en ik overwegen nu ook een weeskind te adopteren - blank of zwart, jongetje of meisje, dat maakt niet uit, als het maar tsunami is.
Onze vrienden zijn gelukkig ook allemaal in tsunami. Met hen praten we alleen nog over tsunami. Samen gaan we op zoek naar getuigenissen van mensen die tsunami hebben gezien. Of van mensen die mensen kennen die tsunami hebben gezien. We volgen nauwlettend welke landen het meeste aan tsunami geven. En we spreken schande van de mensen die niet in tsunami zijn. Van Remkes, Blair en de Oranjes. We bekritiseren hulporganisaties die actief zijn in Afrika en Latijns-Amerika. En mensen die geld geven aan de kankerbestrijding, of aan het Aids-fonds. Zij offeren voor de valse god.
We hadden net een paar moeilijke jaren achter de rug. Het waren onzekere tijden voor iedereen in Nederland. Maar nu staan alle neuzen weer in dezelfde richting. Ja, de tsunami mag dan een ramp zijn voor wie erdoor is getroffen - maar voor ons, die hem via de media mochten begroeten, voor ons kwam tsunami als de verlosser. Hij bracht het heil over ons. Ik ken mensen die volledig afgeschreven waren, die jaren arbeidsongeschikt thuis zaten, maar die bij het zien van tsunami opsprongen van hun matrassen en naar Azië vlogen om te helpen. Als dat geen wonderbaarlijke genezing is! Lang vergeten sterren verschenen weer stralend op de buis. Zelfs Mies Bouwman ontsnapte uit het verzorgingshuis. En tijdens de grote inzamelingsactie, toen je mocht bellen en dat je dan een bekende Nederlander aan de telefoon kreeg, toen heb ik ook gebeld. En ik zweer je, de telefoon werd opgenomen door Pim.
