Eerste voorstelling contramime op 11 december
Cabaretvereniging Contramime brengt woensdag 11 december haar eerste voorstelling van het collegejaar. Zowel beginners als gevorderden proberen bij het publiek een lach op het gezicht te toveren.
Cabaret is een van de weinige cultuursoorten die door bijna iedereen gewaardeerd wordt. De meeste mensen houden het bij kijken. Bij Contramime grijpen zo'n twintig leden de mogelijkheid aan om het zelf uit te proberen. Twintig is het minimumaantal leden dat een cultuurvereniging moet hebben. Toch zijn ze niet bang opgeheven te worden. Freriks: 'De leden die wij hebben, zijn redelijk actief. Je moet er veel tijd insteken. Drie uur repeteren, je eigen teksten schrijven.' De cabaretvereniging bestaat ruim 22 jaar. 'Langer dan Pro Deo,' haasten bestuursleden Pieter Anne Mellema en Arne Freriks zich te zeggen. 'Waarom? Het is toch leuk om een stapje voor te zijn,' lachen de twee.
Kijken kan iedereen, maar zelf cabaret brengen is een stuk moeilijker. 'Niemand kan het niet,' denkt Freriks. 'Al heeft de een meer talent dan de ander.' Teksten schrijven moet je zelf doen, maar bij de presentatie kunnen de twee regisseurs een helpende hand bieden. Mellema benadrukt hoe belangrijk de voordracht is: 'Je kan een bestaand verhaal nemen, niks grappigs aan, en dit op een leuke manier brengen.' Er zijn verschillende trucs voor. Je neemt bijvoorbeeld een woord wat vaak in de tekst zit en vervangt deze telkens. Freriks: 'Dit kan al heel komisch zijn.' Regisseurs Rudolf Brand en Peter van der Meulen brengen deze trucs en inzichten aan de leden bij. Het bestuur heeft slechts lovende woorden voor hen over. 'Brand is een van de betere regisseurs van Nederland,' vindt Freriks. 'Hij heeft er verstand van.'
Na drie maanden staat iedereen op het podium. In december is de eerste voorstelling en meestal doen nieuwe leden gelijk mee. En wat als er niemand lacht? 'Als eerste realiseer je dat er niemand lacht,' constateert Mellema droog. 'Dan gebeurt er iets, daar kan je van tevoren niet op oefenen. Als je laat zien dat je verwacht dat er gelachen wordt, wordt er gelachen. Dat is dan leedvermaak.' Natuurlijk is het individueel of je iets leuk vindt. Mellema: 'Bekende cabaretiers in Nederland kun je ook niet met elkaar vergelijken. Iedereen heeft zijn eigen insteek.' Een vaste regel bij het kiezen van een onderwerp is iets te zoeken dat je opwindt, boos maakt. Emoties spreken mensen aan. Door die emotie kom je los, mensen zien jou worstelen. Ook dat doet het goed. Dat is weer leedvermaak.
Cabaret ligt qua improvisatie tussen toneel en theatersport in. Bij een toneelstuk studeer je tekst in en breng je het zonder op het publiek te letten. Theatersport drijft juist op improvisatie: op het moment zelf beslissen wat je gaat doen. Bij cabaret leer je vooraf je tekst, maar reageren op het publiek is wel van belang. Of, zoals de regisseur zegt: 'Je moet het kind niet met het badwater weggooien.' Als je reacties krijgt op een grap, moet je daar mee leren spelen. Doe je daar niks mee, dan is dat jammer.
