Deze week gezien in de tv serie Friends. Monica adviseerde lover Chandler om een bad te nemen, dat werkt namelijk ontspannend en is goed tegen stress.
Kan.
Maar wie heeft er tegenwoordig nog tijd om een bad te nemen? Toegegeven, tijdens het vollopen van de kuip kan je nog snel een wasje ophangen en tijdens het weken lukt het je net om de post door te nemen, maar al met al lever je toch tijd in.
Hoe dan ook, deze week blijft er al helemaal geen tijd voor een schuimend verwenbad over, want het is Stress- en rsi-week en we pakken alle activiteiten mee. Workshops, massagestoelen, druk druk druk. Collega's zijn ondertussen in de weer met het installeren van het WorkPace pakket: een softwareprogramma dat helpt om rsi-klachten te voorkomen en te verhelpen. Het schijnt namelijk dat het nemen van korte onderbrekingen (5 tot 25 seconden) verfrissend werkt. WorkPace registreert toets- en muisgebruik en berekent de beste tijd voor een micropauze of rustpauze. Ook geeft het aan wanneer het tijd is voor een verfrissende strekoefening. Zie je zo af en toe een collega amechtig hijgend naar het plafond reiken, niks van zeggen, moet van WorkPace.
Voorts geeft WorkPace strikt en streng de werklimiet aan. Na zes uur netto beeldschermwerk per dag is het uit met de pret en breit WorkPace er een eind aan. Even kijken, oeps, we zitten al bijna aan onze taks voor vandaag. Gaan we het redden? In principe zijn we gewend aan deadlines. Alleen, een deadline kun je nog es overschrijden, maar WorkPace is onverbidd
Fit
Ook wij doen mee aan de Stress- en rsi-week. Tenslotte waren we van de campagne Gezond en Sterk op het Werk ook altijd al fan. Het felgele gidsje 'Fit en ontspannen' met een keur aan preventieve tips en cursussen ligt al weken op ons bureau op de stapel 'toch-nog-eens-bekijken-als-ik-tijd-heb.' Dus het is nu of nooit.
Van de ene dag op de andere trek je je iets aan van waarschuwingen voor overbelasting en pauze is gewoon pauze. Opeens haal je voor al je collega's een paar keer per dag koffie. Niet voor hen, maar gewoon even lekker je handen in dienblad- in plaats van typ-stand en een paar trappen pakken naar de kantine.
En het werkt: geen centje pijn meer aan je pink, je beenspierbundels groeien met de dag, en elke keer als je met een vol blad koffie aankomt bij je collega's gaat er een gejuich op. Je rol als koffieboygeeft opnieuw zin aan je bestaan en zelfs in het afvoeren van vuile vaat vind je voldoening.
Totdat je in je overmoed met een afgeladen dienblad lunchrestanten een treetje teveel neemt op weg naar beneden. Het UT-porselein slaat te pletter en jij volgt dat voorbeeld. Je ribben zijn nog heel, maar je rechter knieschijf is gespleten en je linker arm ingekort. Terugkruipend naar boven lig je op de trap oog in oog met restjes broodje bal en koude koffie. Je sleept je - door collega's toegejuicht met 'daar is de koffieboy' - naar je bureau en slaat met je intacte arm het felgele fitnessgidsje open. Maar tussen de C van Cursus Timemanagement en de O van Overige cursussen ontbreekt de E van EHBO. Digitaal dan? Nee: je muis ligt er dood bij en je scherm zegt dat het tijd is voor een wettelijke rustpauze.
