Gerrit was vanaf 1 februari 1969 wetenschappelijk medewerker bij de faculteit Technische Natuurkunde. Hij werkte onder leiding van prof. Leen van der Marel in de leerstoel die later Lage Temperaturen zou gaan heten. Zijn onderzoek lag op het gebied van hoog-frequente electromagnetische effecten in magnetische materialen.
Vanaf 1987 richtte Gerrit zijn onderzoek binnen de leerstoel onder leiding van prof. Horst Rogalla op de hoge-temperatuur supergeleiders. Hij heeft daarin belangrijk pionierswerk verricht, met name aan de ontwikkeling van de zogenaamde ramp-type Josephson junctie. Het Twentse ontwerp van deze component, wezenlijk voor digitale supergeleidende electronica, wordt heden ten dage nog veelvuldig door andere laboratoria wereldwijd gebruikt. Na de fusie tussen de onderzoekinstituten MESA en CMO, kreeg hij de leiding over de research-oriëntatie TeraHertz. Daarin verbond hij onderzoekactiviteiten uit de onderzoekgebieden supergeleiding, snelle datatransmissie via optische verbindingen, en ultrasnelle CMOS transistorschakelingen uit een aantal leerstoelen. Zijn zeer brede en diepe kennis, zowel op wetenschappelijk gebied als op het gebied van de relevante groepen in de wereld, hebben de integratie en voortgang van dit programma binnen MESA+ enorm versneld. Dat uitte zich recent in een zeer goede beoordeling door externe reviewers. Binnen zijn programma en binnen zijn groep van centrale MESA+ mensen bestond grote achting voor zijn kennis, aanpak en opstelling.
Ook op het onderwijsvlak heeft Gerrit grote verdiensten gehad. Naast regulier onderwijs als colleges over electromagnetisme en signaalanalyse, heeft hij veel bijgedragen aan de organisatie van het onderwijs, zoals bij de herstructurering van de opleiding Technische Natuurkunde. Hij voelde zich sterk betrokken bij de studenten en ook bij de studievereniging Arago. Hij was niet de docent van de schoolse aanpak, maar liet de studenten veel ruimte voor eigen ontplooiing.
Gerrit was ook zeer actief in diverse bestuursgremia van de universiteit. In het begin van de jaren zeventig was hij enkele jaren lid van het college van bestuur en binnen de faculteit TN onder andere onderzoekdecaan en voorzitter van de Vaste Commissie Wetenschap. Dit bestuurswerk ging hem zeer goed af. Hij werd dan ook veel gevraagd en was daardoor wel eens te zwaar beladen met bestuurlijke klussen. De laatste jaren concentreerde Gerrit zichduidelijk op zijn onderzoek en onderwijs en daar genoot hij zichtbaar van.
Gerrit had een passie voor de natuur, de natuurkunde in al zijn aspecten, de levende natuur om hem heen, en de wonderlijke natuur van de mensen. Inderdaad, Gerrit was natuurkundige in hart en nieren. In al zijn werk, onderzoek, onderwijs, bestuur, werd hij gekenmerkt door zijn vriendelijke en open opstelling. Hij ging zeer weloverwogen te werk en beschikte over een enorme feitenkennis. Hij was een vraagbaak voor leden van de leerstoel, maar ook voor mensen daarbuiten. We verliezen in hem een fijne en betrokken collega die in onze herinnering zal blijven voortleven.
Leerstoel Lage Temperaturen,
Faculteit der Technische Natuurkunde,
Onderzoekinstituut MESA+
