Inburgeringscursussen helpen niet, zo zijn inmiddels de eerste conclusies. Wat een verrassing!
Neem dan de UT met haar wetenschappelijke variant op die cursus. De vakgroep TDG kwam op het briljante idee om elke buitenlandse UT-student een tijdje te koppelen aan een studiegenoot van Hollandse makelij en sturen ze de wijde wereld in.
Kijk, aan dat idee kan de overheid nog een puntje zuigen. Want dat kunnen we ook met gewone burgers en allochtonen doen. We noemen de duo's buddies, laten ze snuffelen aan elkaars cultuur en sturen ze gezamenlijk naar Madurodam, de Afsluitdijk en de Drentse hei. Natuurlijk met de trein, voor de broodnodige kennismaking met het fenomeen vetraging en het bijbehorende gekanker van de medepassagiers. Terwijl de trein door de polder tuft is er volop gelegenheid tot het stellen van vragen over elkanders cultuur. De uitjes worden steevast afgesloten met een dinetje. Stamppot boerenkool, zuurkool, hutspot of andijvie met spekjes. Paar maanden volhouden en in no time is de allochtoon ingeburgerd. Succes verzekerd.
Vraag is natuurlijk of wij Nederlanders dat wel willen, want als buddie steek je toch flink wat vrije tijd in zo'n Turkse of Surinaamse vriend. UT-studenten krijgen daar studiepunten voor, dus die hoor je niet klagen. Maar de eerste de beste Hollandse burgerbuddie vraagt straks uiteraard eerst: 'Wat schuift het?'
Want we blijven natuurlijk Nederlanders.
Andere wereld
Ons collegaatje is op vakantie. Er tussenuit. Uitwaaien. Het hoofd leeg maken. Bijtanken. Even in een andere wereld.
Vorige week vetrok ze, richting Noord-Spanje. Sterker nog: met bestemming Bilbao, Baskenland. 'Doe je voorzichtig?' riepen we nog, toen we haar wegzoenden en uitzwaaiden. Ze heeft namelijk net haar rijbewijs en verder dan de Veluwe was ze aan het stuur van haar vierwieler nog niet gekomen. 'Ja hoor: voor ETA-bommen ben je nergens veiliger dan in het hol van de leeuw,' antwoordde ze blijmoedig en tufte weg.
Af en toe krijgen we een mailtje, uit een internetcafé. Dan lezen we iets over lieflijke landschappen en lekker eten. Wij mailen terug datze er vooral van moet genieten, want hier is het druk, druk, druk.
Wij maken overdag een krant en schrijven stukjes over reorganisaties en leuke dingen voor de lezers. 's Avonds kijken we naar het journaal en zien bloed vloeien in de straten van Bilbao. Doden en zwaar gewonden door ETA-bommen.
De volgende dag krijgen we weer een mailtje. Ons collegaatje was jarig en heeft dat gevierd met een dinertje. Romantisch, aan een Baskische baai, met uitzicht op de lichtjes van Bilbao. Het was fantastisch.
Maandag is ze terug en dan vraagt ze aan ons: 'Is er nog nieuws?'
'Een dode en twee zwaargewonden bij een aanslag in Bilbao. De stekker van de campuslichtkrant moet eruit vanwege bezuinigingen. Twee ETA-terroristen vlogen de lucht in toen hun eigen bom afging in Bilbao. De universiteitsraad en het college zijn het na anderhalf jaar eens over de gefaseerde invoering van het reorganisatieplan. En jij? Fijn gehad?'
'Eh ..., ja. Ik was geloof ik even in een hele andere wereld ...'
