Een vingerafdruk is uniek en onveranderbaar en daarom een goede vervanger van pinpasjes en codes. Dat vindt ook Asker Bazen. De aio bij Elektrotechniek promoveerde gisteren op een onderzoek waarin hij de manier om vingerafdrukken te herkennen verbeterde.
Waarom vingerafdrukken?
'Biometrie, het herkennen van personen op basis van fysische kenmerken, vind ik een interessant fenomeen. Het heeft twee voordelen. Iemand identificeert zich met zichzelf, niet met iets dat hij bij zich heeft. Dat voorkomt fraude. Bovendien zijn we eindelijk af van al die codes en pasjes. Want wie baalt daar niet van? Ik moet bekennen dat ik al m'n codes niet eens weet.'
Maar waarom niet herkenning op basis van iris, gezichtsvorm of stem onderzocht?
'In principe werkt de irisscan het allerbeste. Maar je hebt er wel een hele goede en dure camera voor nodig. En uit zo'n scan kun je veel meer kennis afleiden dan alleen de identiteit. Ziektes bijvoorbeeld. Dat is niet gewenst. Je komt dan ook met wetgeving in de knel. Je mag namelijk alleen die informatie verkrijgen die je ook echt nodig hebt.'
Maar voor vingerafdrukken heb je toch ook goede apparatuur nodig?
'De sensoren zijn heel klein en worden steeds goedkoper. Ze moeten klein zijn zodat ze bijvoorbeeld ingebouwd kunnen worden in een mobiele telefoon. In de toekomst gaan die kastjes pakweg twee euro per stuk kosten.'
Welke toepassingen zijn er denkbaar?
'De meeste mensen denken aan politie en recherche, maar ik heb me meer bezig gehouden met commerciële toepassingen. Mobiele telefonie, de toegang tot gebouwen, pinnen. Of denk aan een zwarte lijst bij een voetbalstadion. Maar ook loopt er op dit moment een proef in een sportschool. Mensen schijnen nogal vaak op andermans pasje te gaan fitnessen.'
Aan de vraag ligt het dus niet. Waaraan dan wel?
'De afdruk van een vinger is elke keer weer anders. Iemand kan bijvoorbeeld te hard of te zacht op de sensor drukken, koude ofnatte handen hebben. Er ontstaat dan een vervorming en het plaatje matcht niet met het opgeslagen plaatje in de database. Daar heb ik iets op gevonden.'
Wat?
'Het patroon van lijnen op een vinger vertoont splitsingen en eindpunten, die noemen we minutiae. Elke afdruk heeft twintig tot vijftig minutiae. Die vergelijk ik met de minutiae van de opgeslagen afdrukken. Omdat ik heel veel kleine gebiedjes met elkaar vergelijk, wordt de kans op fouten erg klein. Het nieuwe is dat ik een elastische methode gebruik. Ik draai en schuif niet alleen met de afdruk, maar rek hem ook uit. Op die manier heeft de vervorming minder invloed op de match.'
Je onderzoek krijgt nogal wat media-aandacht.
'Ik heb m'n onderzoek al eerder op conferenties gepresenteerd en de reacties zijn erg goed. Ook nu, naar aanleiding van m'n promotie is er veel aandacht. Natuurlijk zijn we er nog niet. De kans dat het systeem een fout maakt, is nu 1 op 200. Die moet nog kleiner. Dat kan onder andere door in de database alle verschillende variaties van de vingerafdruk op te slaan. Ook is het doorzoeken van hele grote databases nog een probleem. Maar of er geld is om door te gaan?'
Zeker heel wat vingerafdrukken gezien de afgelopen paar jaar?
'Ik heb hele databases doorzocht. Ik heb trouwens ontdekt dat ik zelf een hele bijzondere vingerafdruk heb, kijk, er zit een soort lus in.'
Goh!
'Ja, er zitten hele exotische types tussen.'
Jannie Benedictus
Asker Bazen
