Samenwerking Concordia en Opera Cinema leidt tot familie-opera
De familievoorstelling Meralda ging vorige week zaterdag in première. Een coproductie tussen Concordia en Opera Cinema, die heeft geleid tot een toegankelijke opera.
De opera vindt plaats in meerdere fasen. We zien twee kindjes geboren worden: Riket en Meralda. Zeven jaar later krijg je een kijkje in het leven van de twee. Meralda, een koningsdochter, is dom maar ontzettend knap. Het meisje heeft een prachtige jurk aan, mooie krulletjes, maar zingt 'ik ben zo oliedom'. Bovendien slist ze. Riket is een lelijkerd. Zwarte bril, haar met een grote kuif en een boek in de hand. Zijn tekst luid: 'ik ben zo bar en boos intelligent.' De volgende tijdsprong brengt ons naar de leeftijd van achttien jaar. Ook nu weer wordt de tegenstelling benadrukt. De prinses is mooi, maar heeft 'een IQ ter waarde van het achtereind van een varken'. Als ze een grap vertelt lacht niemand. De jongen is 'knapper dan professoren maar de lelijkste van het land'. Wanneer hij een spiegel vasthoudt, valt die kapot. De twee ontmoeten elkaar, maar de cultuur- en niveauverschillen zijn te groot. Ze spreken een weerzien over een jaar met elkaar af en zullen dan met elkaar trouwen. In de tussenliggende tijd gaat Meralda naar een logopedist en Riket naar een visagist. Als het tijdstip is gekomen dat zij elkaar weer zullen zien, heeft Riket de bruiloft geregeld. Meralda is de afspraak vergeten, maar uiteindelijk komt het goed en stappen ze toch het huwelijksbootje in.
Het verhaal is eenvoudig en goed te volgen. De opera is namelijk bedoeld voor kinderen vanaf acht jaar. Dit blijkt ook uit de duidelijke teksten, de toegankelijke zang en de morele les die naar voren komt. Wie slist of niet alles onthoudt, een fout maakt in een moeilijk woord of bij een toets belabberd scoort, is nog niet dom. Wie koste wat kost rijk wil worden, jaloers is of neerkijkt op een timmerman is wél dom. Ook het feit dat het publiek mee mag roepen aan het eind van de voorstelling doet enigszins kinderlijk aan. Dat wil niet zeggen dat de opera niet geschikt is voor ouderen. Valt de 'echte' opera vaak zwaar, met liederen die niet te verstaan zijn en een verhaal dat moeilijk te volgen is, deze opera is grappig, mooi gezongen en een lust voor het oog. Een mooie kennismaking met dit genre dus!
Wat ook een extra dimensie geeft, is het gebruik van nieuwe media. Tijdens de voorstelling zijn er filmpjes en afbeeldingen te zien op twee doeken. Een hangt achteraan, de ander is doorzichtig en hangt in het midden. Dit geeft leuke effecten met de acteurs erachter. Ook mooi is de begeleiding met vier instrumenten: klarinet, accordeon, viool en piano. Het enige mindere deel is wanneer de pianist het podium op komt om te zingen. De tekst wordt dan wat banaal, met uitspraken als 'we pissen dan een plas'.
Verder niks negatiefs over deze opera. Het is zeker de moeite waard om te gaan kijken!
23 t/m 27 oktober en 13 t/m 17 november, Concordia Theater, EUR 10/9/8
