Uit het lood

| Redactie

Geachte aanwezigen. Met het schaamrood op de kaken richt ik mij tot u. Mijn land heeft de mond vol van het milieu, spreekt schande van Bush' weigering het verdrag van Koyote te ondertekenen, maar is zelf zijn plechtige beloftes gedaan in Rio verre van nagekomen. Aan actiebereidheid ontbreekt het niet. Als er geprotesteerd moet worden tegen het kappen van het regenwoud dan springen wij daarvoor massaal in de auto. De uitbreiding van een vliegveld weten wij ook vakkundig te traineren. Maar niemand van ons is bereid een vliegvakantie minder te boeken. Vervuiling is niet alleen de zorg van de rijke; het is ook zijn privilege.

De vorige regeringen hebben geprobeerd ons volk te bekeren tot het gebruik van duurzame energie. Groene stroom noemen we dat. De afnemers ervan werden beloond met een premie, zodat de prijs nauwelijks, en later in het geheel niet meer, hoger lag dan die van grijze stroom. De bedoeling van deze premie was dat de producenten zo middelen binnenkregen voor investeringen in duurzame energie. Maar daar is niets van terecht gekomen.

Ons schijnheilige volkje dat, zeker toen dat niets meer kostte, massaal overstapte op het gebruik van groene stroom, laat geen mogelijkheid onbenut de opwekking ervan in de eigen leefomgeving te verhinderen. Vooral de progressieve Nederlander blijkt allergisch voor veranderingen. Klaagzangen over horizonvervuiling en blinde vinken met navigatieproblemen krijgen de armen van iedere vergunningverlener over elkaar. Politieke partijen die duurzame energie hoog in het partijprogramma hebben staan, verschuilen zich achter een futuristisch peperduur project ver uit de kust. Zo'n ideaal is hun liever dan de gedachte een volk te vertegenwoordigen dat voor een schoner milieu geen enkel offer wil brengen. Maar ook de regering die ik de twijfelachtige eer heb te mogen leiden ontbreekt het op dit punt aan duidelijkheid en daadkracht. Waar we die onverdiende premie op het oneigenlijke gebruik van groene stroom natuurlijk keihard hadden moeten afschaffen, hebben wij hem enkel durven halveren.

Eerder op deze conferentie heeft onze kroonprins een indrukwekkende speech gehouden. Hij betoogde dat een gebrek aan water het grootste probleem voor de voedselproductie in een groot deel van de wereld zal zijn. Ook waar het dat nu nog niet is. Met moderne technologie is het inmiddels weliswaar mogelijk tarwe te ontwikkelen die veel beter tegen droogte is bestand, maar richt u uw hoop daar vooral niet te veel op. Het door de hongersdood bedreigde land dat deze tarwe wenst te zaaien, vindt de actievoerende Nederlander tegenover zich. Met hartverscheurende sprookjes over de gevaren van genetische manipulatie zullen we er voor zorgen dat het vullen van de maag het exclusieve recht van de welvarende landen blijft.

Harold de Boer


Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.