Als aio bij de vakgroep Transducers Science Technologies van MESA+ werd Henk Wensink wel eens 'verweten' dat hij te doelgericht onderzoek verrichte. Sinds twee maand is hij postdoc bij dezelfde vakgroep en doet hij in opdracht van een Amsterdams bedrijf onderzoek naar het ontwikkelen van een glazen chip. 'En dat is meer doelgericht dan vier jaar werken aan je promotie. Als aio zijnde wordt de weg die je gedurende je onderzoek bewandelt heel belangrijk gevonden. Ik heb liever een bepaald eindpunt voor ogen.'
Wensink is inmiddels tien jaar verbonden aan de UT, achtereenvolgens als student, promovendus en postdoc. Voordelen van zijn baan noemt hij de flexibiliteit, verantwoordelijkheid en ruimte. Nadeel is de noodzakelijke portie motivatie, discipline en stimulans, die dagelijks moet worden opgebracht. 'Het leuke aan onderzoek is om iets nieuws neer te zetten, waarmee je mensen op weg helpt. Daar gaat echter een lange weg aan vooraf. Bij mijn vakgroep wordt je heel vrij gelaten in je onderzoek, omdat men eigen creatieve ingeving belangrijk acht. Het gevaar is daarbij wel dat je in slaap sukkelt, dus is veel motivatie en stimulans vanuit jezelf nodig', vertelt Wensink. Hij voegt daaraan toe: 'Bij mij gaat dat ook met vallen en opstaan'. Het postdoc-schap neemt voor Wensink slechts twee jaar in beslag, daarna bekijkt MESA+ of het onderzoek wordt voortgezet. Het 'inlezen' zit er voor de UT'er grotendeels op, de lijntjes zijn uitgezet. Terwijl het kwik langzaamaan boven de dertig graden kruipt, klimt Wensink door het raam op de ballustrade van de tiende verdieping van het EL/TN-gebouw. 'Even nog een hoofdstuk doornemen.'
