Van doemdenkers moet Sistermans weinig hebben. 'Mensen die denken 'ik moet hier weg, want je ruikt hier de ellende' hebben het mis. Mijn uitgangspunt is dat we eruit komen. Natuurlijk hebben we een tekort op de exploitatie en een vastgoedprobleem. Dat is moeilijk genoeg. Maar nu het ministerie wil meedenken over het verlichten van onze vastgoedlasten is het plaatje waar we ons op moeten richten geen 22 miljoen euro meer, maar 16 miljoen. Tenminste, dat verwacht ik. Daarnaast moeten we er zelf voor zorgen dat de UT niet boven maar op haar stand gaat leven.'
De visie van zijn commissies op de clustering van de faculteiten (van tien naar vijf) en de reorganisatie van het onderzoek stuurt Sistermans dezer dagen de organisatie in, waarna het medezeggenschapstraject volgt. Maar bij de medezeggers zal de inhoud niet op verbazing stuiten, verwacht Sistermans, want de werkwijze van zijn commissies is gericht op de 'geintegreerde aanpak', oftewel actieve participatie in het besluitvormingsproces. 'Iedereen kan nu snel de stukken tot zich nemen en snel tot besluiten komen. Dat moet ook wel, want we hebben niet nog een jaartje om er nog een keer uitvoerig over na te denken.'
Op sommige plaatsen binnen de instelling graaft men zich nog in en roept pas iets als er een voorgenomen besluit is geformuleerd, constateert Sistermans tot zijn leedwezen. Maar dat zijn 'eilandjes', en niet de meerderheid. Over het algemeen heeft hij niet te klagen over medewerking op alle niveaus. Sistermans: 'De wurggreep waarin de organisatie zichzelf hield, doordat de meeste eenheden niet naar elkaar, maar omhoog keken en geen verantwoordelijkheid voelden voor het geheel, zijn we aan het doorbreken. Ook het CvB en het managementteam functioneren meer als één management van de UT: ook die hindernis hebben we genomen.'
Twee van zijn commissies zijn bevallen van hun eerste plannen. Blijft over de commissie die de dienstverlening moet herstructureren en vlak voor de zomer met een stuk moet komen. Dat er in die hoek klappen zullen vallen is bekend. Maar Sistermans wenst nogmaals te benadrukken dat de 16 miljoen euro die bezuinigd moet worden 'uit de hele universiteit, op alle niveaus' moet komen. 'Iedereen moet daaraan meewerken, en iedereen werkt daar ook aanmee. Als dat zo blijft, dan geloof ik zeker dat we uit de problemen komen. En doet dat dan geen pijn? Natuurlijk doet dat pijn. Hugo Barbas zegt: dat doet zo veel pijn, daar werk ik niet aan mee. Daar heb ik respect voor, maar ik ga een andere kant op. Ik blijf altijd optimist.'
