Gesprek
Het probleem zat volgens Balkenende bij de interviewer. Die arme man had de hele week al in politiek Den Haag rondgehangen, had zich van de ene saaie vergadering naar de andere gesleept, en toen het dan eindelijk zes uur was en de laatste vergadering was afgelopen toen moest ie nog eens vijf uur wachten op zijn interview. Hangend boven een kroket in het restaurant van de Tweede Kamer had ie zijn kinderen voor de zoveelste keer telefonisch uitgelegd waarom pappa niet thuis was komen eten. Nee, Balkenende begreep het meteen, daar wordt een interviewer niet vrolijker van. Dat kon geen basis voor een aangenaam gesprek zijn. De verslaggever moest uit zijn lijden worden verlost.
Dus toen kwamen de BNN-babes. Katja Schuurman en Bridget Maasland. Die waren pas laat in de middag ergens uit een bed gerold, hadden een zonnebankje genoten, een visagiste bezocht, en zojuist hun eerste bacootjes achterover geslagen, kortom die stonden om elf uur 's avonds fris en strak aan het begin van een nieuwe spannende nacht. Het gesprek werd er meteen een stuk levendiger door. Alleen zonder het bedoelde effect. De kloof bleef. Anders dan de babes had de burger thuis wel een lange werkdag achter de rug en zat hij verdwaasd voor de buis met de ogen te knipperen. Zeker bij zoveel inkijk.
Balkenende zag wat er misging en reageert nu met een volgende drastische ingreep. De oude interviewers komen terug, maar dan al om half zeven. Als iedereen nog wakker is. Ook de kinderen. En dat, zo zal straks blijken, is de denkfout achter de nieuwe opzet van het wekelijkse gesprek. Er zal geen gezin naar kijken. Want tot zeven uur 's avonds zit de afstandsbediening in de klauwen van de kids. Die zappen dan naar Sesamstraat, naar Klokhuis en naar het Jeugdjournaal. Wil Balkenende de politiek werkelijk dichter bij de mensen brengen, dan zal hij een hoofdrol moeten opeisen in de Fabeltjeskrant, of als Barbapappa over het scherm moeten kronkelen.
