De vogels voeren de boventoon in Reintsema's tuin, terwijl zijn jongste kind in de zandbak scharrelt. Behalve hoofdkwartier van zijn eigen EnterLead BV ('bedrijfsvoering, strategie en management consultancy, participaties') is Reintsema's ruime behuizing in een groene Hengelose buitenwijk ook de thuishaven van zijn gezin met drie jonge kinderen. Kantoor aan huis dus.
Vier jaar geniet Reintsema inmiddels van zijn status als eigen baas. Hij doet de klussen die hij leuk vindt: zo'n drie dagen in de week zijn gereserveerd voor een groot project, één dag besteedt hij aan kleinere klussen en de vijfde dag is er voor het 'investeren in mezelf' en het broodnodige netwerken. 'Eigenlijk ben ik altijd al ondernemer geweest,' constateert Reintsema, zijn carrière overziend.
De eerste schreden op het ondernemende pad zette hij al in 1984 als Bedrijfskundestudent. Via het college 'Organisatie van innovatieprocessen' van docent Wim During, kwam hij in contact met een uitvinder die zich meldde met een idee voor een revolutionaire bijenkast met klimaatbeheersing. Met twee medestudenten maakte Reintsema in het kader van het BK-college een businessplan voor de bijenkweker. Maar daarna liet het idee Reintsema niet los en dus richtte hij voor de uitvoering van het plan samen met de uitvinder de BV Product Innovation op.
Het verhaal is inmiddels legendarisch: na anderhalf jaar bouwen aan het bedrijf - de verkoop strekte zich uit over tien landen - moest het zijn aandelen voor een habbekrats verkopen en de productie overdragen. Een strenge winter had veel Europese imkers van hun bijenvolken beroofd en dus lagen hun prioriteiten niet bij de aanschaf van innovatieve kasten. 'Voor een goede ondernemer is 'pech' geen excuus. Natuurlijk hebben we ook fouten gemaakt en zou ik nu dingen anders doen. Maar ik heb er wel ontzettend veel van geleerd.'
Dat zag ook de recruiter van multinational NCR, bij wie Reintsema vervolgens solliciteerde. 'Ik ging voor een baan als trainee, maar ik werd aangenomen als product manager, dankzij mijn ervaring als ondernemer.' In plaats van het ontwikkelen en in de markt zetten van bijenkasten stortte Reintsema zich op de NCR-systemen voor het elektronisch betalen, dat eind jaren tachtig in zwang kwam.Gelduitgifteautomaten had NCR al wel, maar het systeem en de apparaatjes voor pinpas-transacties bij benzinepompen en supermarkten moesten nog grotendeels ontwikkeld en vooral verkocht worden.
'Aan de ene kant kon ik - met mijn EL-baccalaureaatsachtergrond - technisch de diepte in als het ging om de beveiliging van het systeem, de eisen van de retailers, koppelingen met kassasystemen etcetera, en aan de andere kant moest ik er met mijn eigen marketingplan voor zorgen dat het systeem in de markt werd gezet. Dat ging als een trein: ik heb het concept verkocht aan Eurocard en Albert Heijn was m'n tweede klant. Ik zie de ingebruikname bij AH in Osdorp nog voor me: Albert Heijn himself en minister Ruding samen aan de supermarktkassa voor een fotosessie met de pers. En ik stond er bij, als broekie van 26.'
Het broekie groeide door en legde via verschillende managementfuncties gestaag de weg naar de NCR-top af. In '94 werd Reintsema lid van de NCR-directie voor de 'regio' Europa, Midden-Oosten en Afrika, goed voor 8000 werknemers en 2 miljard dollar omzet. Taken: het aansturen van de quality management-directeuren, het doorvoeren van geïntegreerde verbeterprojecten en het coachen van landendirecties, om maar wat te noemen.
Reintsema: 'Dat liep vier jaar heel goed en het was ontzettend leuk om te doen. Maar toen bedachten ze op het hoofdkantoor in Amerika dat de structuur van landen-directies opgeheven moest worden en dat het bijvoorbeeld voor heel Europa wel voldoende was om één directeur in Londen te hebben zitten voor het hele marktsegement banken. Ik geloofde daar totaal niet in. Dan is het leuk als je een hoge positie hebt, maar als je een visie moet uitdragen en veranderingen moet doorvoeren waar je niet achter staat, is dat niet leuk. Ik heb me toen nog laten overhalen om één jaar een directiefunctie te vervullen om de veranderingen in goede banen te leiden, als rechterhand van de vice-president, maar ik had toen eigenlijk al besloten om weg te gaan. Bovendien reisde ik de halve wereld af, was veel van huis en had een jong gezin. Dan is een hoge functie, veel geld en een leaseauto niet meer het enige wat telt. Ik wilde geen speelbal meer zijn van het Amerikaanse hoofdkantoor, maar zelf de touwtjes in handen hebben. Ik heb mijn hart gevolgd en ervoor gekozen om in Twente neer te strijken, weg van de files. En mijn huis en tuin in Hengelo zijn twee keer zo groot als wat ik in Bilthoven voor hetzelfde geld had.'
Inmiddels is Reintsema aardig ingeburgerd en weet men EnterLead te vinden als het gaat om grote en kleine klussen. Hoofdmoot van zijn werkzaamheden vormt op dit moment zijn functie als verandermanager bij Solar Dew. Deze AKZO-Nobel-dochter maakt een membraan dat in droogtegebieden ingezet wordt om - alleen met behulp van zonnewarmte - verontreinigd of zout water te zuiveren en geschikt te maken voor irrigatie en consumptie. De proefsites in Oman en op Gran Canaria werken dusdanig veelbelovend dat onderbegeleiding van Reintsema nu de stap moet worden gezet naar een hogere en robuustere productie van het materiaal.
'Maar ik hou me ook bezig met een paar kleine high tech start-ups die voortkomen uit de gesloten Ericsson-vestiging in Enschede. Daar heb ik geholpen met het business plan en fungeer ik als klankbord. Maar of het nu een groot of een klein project is: bij de meeste klussen die ik doe: het begint meestal bij techneuten die technisch iets heel moois hebben bedacht, maar dan de slag moeten gaan maken naar productie, strategie en marketing. Het leuke is dan om de techniek en de commercie aan elkaar te knopen met de ervaring die ik als ondernemer heb.'
In Reintsema's ruime tuin is plaats voor een zandbak, een glijbaan en prieeltjes. Maar een bijenkast ontbreekt. 'Ik ben ook nooit imker geweest,' haast Reintsema zich te zeggen. 'Ik ben ondernemer, en dat bevalt me prima.'
Reintsema:...Ik ben ondernemer en dat bevalt me prima...