Emancipatie was vroeger hot. Een verbeten strijd om fundamentele rechten. Daar had je emancipatiewerkers voor, die net als sociaal werkers en maatschappelijk werkers werkten in het werkveld. Met opgestroopte mouwen en een rood hoofd van betrokkenheid.
Later werden de werkers medewerkers. Ze maakten beleid en kregen budgetten. Eerst voor emancipatie, toen voor minderheden in het algemeen, iets later voor gelijke behandeling en toen voor diversiteit. Ergens rond die tijd, toen diversiteit zo divers was geworden dat het niet meer opviel, verwaterden ook de budgetten. En de medewerkers verdwenen van het toneel. Heel even nog was er sprake van hun come back als netwerker. Maar omdat netwerken toch heel ander werk is dan echt werken mislukten de meeste medewerkers jammerlijk in hun nieuwe rol.
Daarom zijn er nu ambassadeurs, zoals Frans van Vught, die via hun eigen netwerk vrouwen aan topposities gaan helpen. En dat zonder budget en medewerkers. 'We vinden het wel belangrijk, maar een aparte organisatie-unit is er niet voor nodig', zegt Van Vught vandaag in deze krant. 'Je moet het probleem niet isoleren, maar juist breed aanpakken.' Geen gezeik, allemaal gelijk. Zoiets. Lekker no nonsense.
Zo lekker dat wij er nog wel een paar lusten.
Wij vinden Defensie erg belangrijk, maar een aparte organisatie-unit is daar niet voor nodig. Niet isoleren, breed aanpakken: ministerie opheffen en budget inleveren. En een ambassadeur aanstellen die iedere burger uitlegt dat zelfverdediging erg belangrijk is en dat ze dat moeten integreren in hun eigen veiligheidsbeleid.
Of Financiën, ook best belangrijk: sluitende overheidsbegroting, welvaart ... Maar een aparte unit, mwah ... Opheffen, inleveren, ambassadeur. Scheelt heel veel geld.
Geen gezeik, allemaal rijk.
Zoiets.
Spion
'Verrast en verontwaardigd is binnen de faculteit TNW gereageerd op de ontmaskering van een student van de opleiding Technische Geneeskunde die in september 2003 van start ging. De student blijkt een zogenoemde SS'er, een student spion, van het ministerie van OC&W te zijn en is persoonlijk door staatssecretaris Annette Nijs gerekruteerd om toezicht te houden op wat er zich allemaal afspeelt binnen de nieuwe opleiding.
De student, bij de faculteit beter bekend als Hans Jansen, schreef zich in de zomer van 2003 in voor de nieuwe studie. 'Een mooieopdracht. Het was alleen wel moeilijk om net te doen alsof ik ook een arme student ben. Spioneren verdient namelijk best aardig. Gelukkig kon ik in de weekenden naar mijn bungalow in Bloemendaal.'
Hans Jansen, in werkelijkheid een undercoveragent van 37, maar voor de gelegenheid getransformeerd tot een studentikoze braller, kreeg de opdracht in de gaten te houden wat de studenten allemaal leerden. Destijds woedde namelijk een Kamerdiscussie over de nieuwe opleiding en er werd besloten de Haagse vinger strak aan de Twentse pols te houden. Twente mocht niet stiekem een medische faculteit gaan runnen. Hans: 'Annette wilde zeker weten dat de docenten en de studenten het niet stiekem op een akkoordje zouden gooien. Een studentspion was de enige oplossing.'
En? Hans: 'Ik wil eerst met Annette praten. Maar laten we zeggen dat veel docenten maar wat graag doktertje willen spelen.' Knipogend: 'Als je begrijpt wat ik bedoel.'
Hans viel door de mand toen hij gewapend met een loep en met een zwarte kous over zijn hoofd een docentenkamer inspecteerde op zoek naar verdacht lesmateriaal.
Het CvB was gisteren niet bereikbaar voor commentaar.
(Uit het UT-Nieuws van maart 2004)
