UT-alumnus, oud-WB-promovendus en BAAT-directeur Gert Nijenbanning is blij met de miljoenensubsidie. En verrast, toch ook wel. 'Het is een project dat kennis moet genereren en over vier jaar een commercieel product moet opleveren. Nu is er dus nog helemaal niks en toch zagen de beoordelaars bij Senter kennelijk wel wat in onze plannen. Fantastisch!'
Nijenbanning komt even langs op de redactie. Hij moet toch op de UT zijn om samen met dr. Herman van der Kooij van het Biomedisch Technologisch Intituut sollicitanten te ontvangen voor de functie van onderzoeksmedewerker, die de UT de komende jaren op het project zet. Revalidatiecentrum Het Roessingh brengt eigen personeel in, net als BAAT.
Helemaal bij nul begint het team niet. 'We hebben een idee en dat komt natuurlijk ergens vandaan. Als je eens een middag rondloopt in een revalidatiecentrum, dan zie je heel goed hoe arbeidsintensief revalidatietechniek eigenlijk is. Er zijn een heleboel mensen bezig om patiënten - die bijvoorbeeld een hersenbloeding hebben gehad - met behulp van trainingen en fysiotherapie weer beter te laten functioneren. Ik heb daar ongelooflijk veel respect voor. Maar de middelen die gebruikt worden zijn vaak heel basic. En wat me ook opviel is dat er heel veel tijd verloren gaat: een patiënt die twee keer per dag een half uur naar de fysiotherapeut moet, is het grootste deel van de dag bezig met wachten. Kan hij of zij in die tussentijd dan niet iets zelf doen, aan oefeningen of trainingen, vroeg ik me af?'
Maar zo eenvoudig ligt dat niet, merkte Nijenbanning. Patiënten zijn snel moe, ook na een half uurtje fysiotherapie. Bovendien kunnen ze niet altijd alle oefeningen zelfstandig doen, omdat het gevaar bestaat dat ze dingen verkeerd aanleren, zich forceren en zo van de regen in de drup raken. Toch zijn er mogelijkheden, volgens Nijenbanning. 'Ik denk aan een het gebruik van een robotarm bij bepaalde oefeningen bijvoorbeeld. Of een virtual reality-omgeving, voor bepaalde balanstrainingen. Niet in zo'n groot VR-lab als hier bij WB natuurlijk, maar meer een mobiele variant daarvan. Je zietfysiotherapeuten nu met balletjes in de weer bij spelletjes voor oog-hand coördinatie. Ik kan me op al dat soort gebieden oplossingen voorstellen, die het genezingsproces versnellen en een kleiner beroep doen op begeleidend personeel, zodat die in dezelfde tijd meer mensen kunnen helpen.'
Uiteindelijk moet er uit het onderzoeks- en testtraject een patenteerbare techniek en een commercieel product rollen. Net als bij de innovatieve scoliose-orthese, die Nijenbanning tijdens zijn promotieonderzoek bij het BMTI ontwikkelde en die nu de parel is in de collectie van zijn bedrijf dat hij in 1999 startte. 'Een promotieonderzoek verzandt meestal als de promovendus is vertrokken en het proefschrift in de kast belandt. Maar toen ik tijdens mijn promotieonderzoek een proefmodel ontwikkeld had, geloofde ik erin dat daar ook echt een product van te maken was.'
En Nijenbanning kreeg gelijk. Zijn bedrijf telt inmiddels zes medewerkers en haalde vorig jaar een omzet van 650.000 euro. De scolliose-orthese, die bij patiënten met scoliose (een kromming van de rug) op de juiste plek de juiste krachten uitoefent, is een goedlopend artikel uit het BAAT-assortiment en wordt verkocht op de Nederlandse, Duitse en Koreaanse markt. 'Ja, ook in Korea. Sinds het WK-voetbal van vorig jaar zijn we daar doorgebroken. Dankzij het Hiddink-effect denk ik. De handelsmaatschappij die voor ons de verkoop doet - wij doen zelf de ontwikkeling en productie - heeft daar kennelijk heel goed op ingespeeld.'
Menno van Duuren
Gert Nijenbanning:...blij met miljoenensubsidie...
