Wij zijn te oud voor Bluf. En voor Beef. En voor Danny. Na een slopende Open Dag gaan wij liever languit op de bank. Met een goed boek, een glaasje wijn en een muziekje op de achtergrond.
Terwijl de Bluf-gangers zichzelf steeds dieper het campusmoeras inhossen ontkurken wij een flesje. We gooien er nog eens een hoofdstukje literatuur tegenaan, terwijl een strijkje subtiel ons oor streelt.
De avond vordert en de loomheid stijgt. Thomas Mann leggen we terzijde, Schubert snoeren we de mond. Het is tijd voor een wat frivolere greep uit de cd-collectie: categorie nostalgia. Wat lichter, maar toch ambachtelijk. Met een sterke tekst, die je bijblijft en aan het denken zet. Geen bluffende eendagsvlieg, maar eentje die de tand des tijds doorstaat.
We zijn toe aan onze tweede fles en gaan er eens voor liggen. De ene gouwe vooroorlogse ouwe na de andere trekt op een beschaafd volumeniveau aan ons voorbij. De chansonteksten zijn briljant, ontroerend en hilarisch. De tekstdichter van 'Mijn oom Boemba uit Kaloemba die danst Roemba' bezorgt ons de leukste tien minuten van de afgelopen drie weken. Bij 'Veronika, der Lenz ist da!' bloeien we helemaal op en als Vera Lynn het nummer Jealousy aanheft, komt ons hele mislukte huwelijk nog één keer voorbij: 'My heart was afire with desire for you,/ but I never thought your love was true.'
Fles nummer drie is aan de beurt en onder het volgende nummer houden we het niet meer droog: 'Een kleine beer met grote oren,/ was jarenlang mijn talisman,/ mijn hele hart dat hing eran,/ ik heb hem nooit verloren.'
Op het moment dat Bluf z'n biezen pakt, wankelen wij naar boven, doorzoeken drie slaapkamerkasten, en ja: daar is-ie nog. We rollen om en vallen in slaap. Met in onze armen, een kleine beer, met grote oren.
Goed geboerd
Alumnidag, 24 mei 2003
'Verrek, ben jij het? Nee, maar. Kees de Vries? Keessie van de Calslaan?'
'Hoi Mark. Dat jij tijd vrij hebt kunnen maken. Ik hoor dat je goed geboerd hebt.'
'Ach ja. Best aardig. Bescheidenheid siert de mens. Haha. Nee, maar hier máák ik tijd voor. Geleerd van m'n Amerikaanse klanten. Een goed stuk binding met je ouwe universiteit is helemaal geen verkeerde investering.'
'Oh?'
'Absoluut jongen. Heb net even dat nieuwe rectortje aan z'n tand gevoeld. Verduiveld aardige kerel. Beetje jong. Maar heel america-minded. Ik zie allerlei opties voor mijn bedrijf, jongen. En jij?'
'Nou, ik kwam eigenlijk vooral voor Blof.'
'Verduiveld sympathiek bandje inderdaad.'
'Ja en de kinderen zijn nogal fan van Pascal.'
'Nee maar, Keessie heeft kinderen! Ik trouwens ook, maar ja, weinig tijd he. Op zondag kom ik wel es het vlees snijden. Grapjuh! Haha.'
'Ik breng best veel tijd met ze door anders.'
'O. Geen carrière gemaakt? Wat, je bent huisman? Je vrouw werkt? O. Kan. Kan. Wacht effe, verdomd, kijk es wie we daar hebben. Trudie van de Calslaan. Heb ik altijd zo'n verduiveld interessant wijffie gevonden. Volgens mij was ze lesbisch, want ze keek niet naar me om. Oh kijk, ze komt deze kant op. Second chance!'
'Hoi meisje. Ken je Mark nog? En heb jij de kinderen ergens gezien? Ik kwam Mark nét tegen. Hij heeft ver-dui-veld aardig geboerd als je het zo hoort! Maarre, ik ga es naar de kids kijken. Tot zo, lief.'
