De brief was koud binnen of in zijn kielzog kwam een poederbrief de campus op.
Daar had je het al.
Een gewaarschuwd mens telt voor twee en dus gingen meteen alle bellen rinkelen: vast een terroristische aanslag op onze academische conferentieruimte. Wij nemen Maria namelijk wel serieus. Als zij zegt dat we blootstaan aan risico's, dan is dat ook zo.
Die angst voor terreur zette de rest van de dag goed door. In de Vrijhof openden goedgemutste moslims hun eigen moskee, in het gezelschap van christen-UT'ers. Wij zagen daarin een voorlichtingsbijeenkomst voor de jihad. 'Meld je nu aan en maak kans op een vakantie naar Bagdad.' Jahaa, ons fop je niet.
Naarmate de dag vorderde werden we paranoïde. We zagen studenten in een collegezaal, met voor hun neus een met laserpen gewapende docent, en dachten aan een gijzeling.
We zagen ganzen oversteken en dachten aan bioterreur.
We ontdekten een schroefje in een telefoontoestel op de redactieburelen en dachten aan afluisterapparatuur.
En toen kwam het zogenaamd verlossende bericht uit het politielab: niks anthrax.
Gewoon een verpulverd stukje mergel uit een commerciële mailing van een Limburgs bedrijf, luidde de officiële lezing.
Alsof wij daar intrappen.
Want wij zijn gewaarschuwd.
Manieren
Provinciale politici hebben volstrekt geen manieren.
Door weer en wind gingen we dinsdagavond op pad.
We trotseerden de striemende regen.
We deden onze burgerplicht.
En wat denk je?
Nog geen bedank-smsje kan er af.
Vooral zo doorgaan jongens.
Over manieren gesproken. Vorige week zei de winnaar van de UT-onderwijsprijs in deze krant dat hij een 'verschrikkelijk moment' heeft als zijn studenten de collegezaal uitlopen, net als hij erg z'n best staat te doen.
Zijn Leidse collega's daarentegen, organiseren meteen een polonaise als een paar van hun 'asociale' leerlingetjes het pand verlaten. In Leiden gaat het namelijk niet bepaald lekker in de collegezaal. Studenten gedragen zich erg ongemanierd en ronduit onfatsoenlijk zo blijkt uit een onderzoekje van het Leidse universiteitsblad. Wat ze zoal doen: eten, drinken, bellen, sms-en, krantlezen, ouwehoeren, hardop commentaar leveren op de docent en er is zelfs een geval bekend van een student die een enorme knalwind liet en daarmee het betoog van de docent danig verstoorde.
Leraar, elke dag anders.
Het grote dilemma van de Leidse onderwijzers: politieagent spelen spoort niet met het idee dat mensen uit interesse moeten komen.
Onzin. Van een stevig stukje discipline is nog nooit iemand minder geworden.
Voorbeeldje. Deze week in UT-Nieuws een student die een keuzevak aan de Koninklijke Militaire Akademie volgt. Hem valt met name de discipline van de militaire studenten op.
En dus? Zet gewoon een groene man voor de klas.
Opletten. En anders tien keer opdrukken.
Géééf acht!
