Niels Deen werkt als universitair docent bij de CT-werkeenheid fundamentele aspecten van de proceskunde. Hij is 28. Dat lijkt tamelijk jong -en dat is het ook- om drie aio's en drie postdocs te begeleiden. 'Soms is het best moeilijk', beaamt Deen. 'Vooral als een onderzoek wat minder loopt en ik moet bijsturen.'
Zelf sloot hij zijn promotieonderzoek eind 2001 af. Opvallend detail: zijn proefschrift begint met een Deense samenvatting. 'Ik ben gepromoveerd aan de Universiteit van Aalborg in Denemarken', verklaart Deen die verzoekt om 'as-je-blieft' geen woordgrapjes te maken...
Na zijn studie chemische technologie aan de UT wilde hij promoveren, maar waar? 'Een Deense hoogleraar mailde naar een collega-prof hier dat er bij hen drie vacatures openstonden. Dat leek me wel wat.' Deen belandde op de dependance in Esbjerg, een soort Vestiging Friesland van Aalborg. 'Een hele kleine en knusse gemeenschap. Maar tegelijk ook best gesloten. Het is niet gemakkelijk om contacten te leggen, dat kost tijd.' Deen besloot Deens te leren zodat hij in ieder geval in de eigen taal kon communiceren. 'Binnen een jaar sprak ik het. Het is in feite een raar mengelmoesje van Engels, Duits en Nederlands.'
Deen gaf zelfs les in het Deens en schreef een Deense samenvatting voor zijn proefschrift over de stromingsleer in chemische reactoren. Na zijn promotie kon hij op de UT als universitair docent aan de slag. De buitenlandse aio's met wie hij werkt, volgen die, net als hij destijds, een taalcursus? 'De meesten niet. Dat komt ook doordat wij meteen tegen ze in het Engels beginnen. Maar binnenkort komt hier een aio uit Denemarken. Kan ik de taal weer ophalen.'
