Op woensdag de twintigste november 2002, bereiken de vlammen net niet de kamer van Aarten. Wel is er rook- en roetschade en laat de hitte haar sporen achter. 'Maar al onze boeken en archief waren nog intact, dat heb ik zelf gecontroleerd.' Net zoals dat met alle gedupeerde bewoners het geval was wordt haar van UT-wege beloofd dat de spullen uit de kamers worden gehaald en schoongemaakt. 'Daar vertrouw je dan op.'
Binnen twee weken heeft de medewerkster van Studium Generale samen met haar collega's een nieuwe werkplek in de Vrijhof. Prima geregeld, een pleister op de wonde. Maar vorige week kwam er een telefoontje van TW/RC-gebouwbeheerder Johan Simonetti. 'Hij had nog geprobeerd de slopers tegen te houden, maar dat was niet gelukt. Uit het puin heeft hij vele dozen met boeken van professor Rasker kunnen redden, een geldkistje en een groot deel van het archief van Studium Generale. Bij lange na niet alles.'
Aarten komt direct in actie en stuurt een mail naar rector Van Vught en naar decaan Van Vucht Tijssen van de faculteit Gedragswetenschappen. De rector vraagt M. Florijn van de Vastgoedgroep om het voorval tot op de bodem uit te zoeken. Aarten nu: 'Florijn beweert dat er is ingegrepen in het sloopproces. Ik geloof dat niet. Waarom is anders ons geldkistje in het puin terechtgekomen?. Ik wil weten hoe dit heeft kunnen gebeuren. Waar zit de fout? Ik dacht dat de slopers duidelijke instructies hadden?'. Ook steekt het haar, zegt ze, als ze hoort dat de kamer van hoogleraar Rasker, twee deuren naast die van haar, wel voor een deel zou zijn leeggehaald. 'Waarom zijn kamer wel en die van mij niet?'.
Het sloop- en asbestsaneringsbedrijf Kamphuis uit Reutum, belast met de sloopwerkzaamheden van gebouw, bevestigt instructies van de Vastgoedgroep te hebben gekregen. 'Waar mogelijk moesten wij zoveel mogelijk gegevens redden van medewerkers', vertelt Marcel Kamphuis, mede-eigenaar van het bedrijf. 'Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het instortingsgevaar is groot. Het is niet zo dat je overal bij kunt. Natuurlijk zijn we wel eens gestopt, maar dat was niet altijd mogelijk. De Vastgoedgroep dacht er veel te makkelijk over.' Kamphuis meldt dat ze van te voren een lijst hebben gekregen van kamers waar zorgvuldigheid was geboden. 'Die lijst hebben de slopers in de cabines van hun machine bij zich.'
Ray Klumpert, facilitair manager van het TW/RC-gebouw, heeft getracht te achterhalen wat er mis ging tijdens het sloopproces. 'Die mannen hebben mij verteld dat er zo voorzichtig mogelijk is gesloopt. Het gedeelte waar de kamer van Aarten zich bevond was echter maar van één kant te slopen. Toen men daarmee begon is het hele dak ingestort, waardoor haar kamer werd bedolven onder het puin. Florijn heeft ook aan mij laten weten dat er van te voren spullen uit haar kamer zijn gehaald.'
Het hoofd van de Vastgoedgroep was de afgelopen tien dagen niet bereikbaar voor commentaar. Via zijn secretaresse laat hij weten dat 'alles adequaat is afgehandeld'. Aarten: 'Adequaat afgehandeld? Ik heb er niet eens een bericht over ontvangen.' Ze neemt er geen genoegen mee. 'Ik ben ontzettend teleurgesteld in deze gang van zaken.'
Maaike Platvoet
De sloop, opname van medio december 2002.
