'Ik ben nu burgemeester en iets anders is niet aan de orde,' zei Job Cohen toen een gemeenteraadslid hem vroeg of hij premierskandidaat wilde worden. Vijf dagen later was hij het.
Dat is politiek.
'Onderhandelingen met de gemeente Enschede over de onteigening van campusgrond zijn nog niet aan de orde, want het tracé van de tangent staat nog niet vast', antwoordde CvB-lid Willem te Beest op vragen uit de universiteitsraad. Vijf dagen later kent het actiecomité van campusbewoners het voorkeurstracé van de gemeente.
Dat is dorpspolitiek.
Balkenende zegt dat een nieuwe CDA/VVD/LPF-coalitie niet geloofwaardig is. Hij bedoelt: als het mij goed uitkomt doe ik het toch.
Fraai staaltje opportunisme, ingegeven door machtswellust.
Te Beest zegt: als de gemeente een weg over de campus wil leggen zullen we onze huid zo duur mogelijk verkopen. Hij bedoelt: als het mij goed uitkomt, mag die weg er komen.
Mooi voorbeeld van opportunisme uit geldzucht.
De universiteitsraad zegt tegen het college: voer eens wat meer oppositie tegen de gemeente. Ze bedoelen: zijn jullie nu helemaal van de pot gerukt! Steek die tangent in je reet en blijf met je fikken van de groene campus af!
Niet zeggen wat je denkt, oude politiek ten top.
Voorstel: alle CvB'ers en raadsleden doen zondag mee aan de tocht langs het traject van de aantoonbaar overbodige campustangent en zeggen elkaar ondertussen flink de waarheid. Voor elk steekhoudend argument trekt de tegenpartij een kledingstuk uit. Aansluitend aan de wandeling zwemmen de verliezers verplicht een elfvijvertocht.
Wedden wie het koud krijgt?
Moeilijk
Voor de opa's en de oma's van Nederland wordt het er niet gemakkelijker op. Nooit eerder was het zo moeilijk om te ontdekken wat kleinzoons en kleindochters toch allemaal uitspoken op de hoge school.
Vroeger werden ze nog gewoon arts of meester of advocaat of verpleegster. Maar de wildgroei heeft toegeslagen. En van het nieuwerwetse BaMa-stelsel hebben opa en oma al helemaal geen kaas gegeten.
Oma:'BaMa??'
Kleinzoon: 'La ma'.
En het wordt alleen maar erger.
'Mijn kleinzoon wordt arts', verkondigt opa (z'n leven lang lasser geweest) trots op het eerste het beste familiefeestje.
'Nietwaar Joop?'
Joop schudt het hoofd. 'Nee opa. Ik word klinisch technoloog, ofwel technische geneeskundige, ofwel medisch ingenieur, ofwel iemand die opereert op zowel het terrein van de technologie als de medische wetenschappen.'
'Jaja', wuift opa de woordenstroom weg. 'Iemand die opereert noemt deze man nog altijd een arts.'
Joop zucht vermoeid. 'Nee opa, ik heb het over het snijvlak van twee disciplines, ik ben als het ware complementair aan de gewone arts.'
Opa: 'Das een mooi vak, het snijvak.'
Kleinzoon: 'Luister nou es. Kijk, onze rector zegt dat een ziekenhuis steeds meer een medisch-technologische werkplaats wordt.'
Meteen beginnen opa's oogjes te glinsteren. Een werkplaats. Nou komen we ergens, denkt de gepensioneerde lasser.
'Dan krijg jij opa's ouwe gereedschapskist jongen.'
