Op 10 januari overleed onverwacht op 62-jarige leeftijd Thijs Fransen. Hij werkte van 1972 tot 1977 bij de CT-leerstoel fysische chemie der processen en promoveerde daar op een katalytisch onderwerp in februari 1977. Daarna stapte hij over naar de leerstoel anorganische chemie en materiaalkunde waar hij zich bezig ging houden met onderzoek en onderwijs op het gebied van corrosie en corrosiebestrijding. Eind 1992 keerde Thijs weer naar zijn oorspronkelijke interessegebied terug en maakte hij deel uit van de onderzoeksgroep katalytische processen en materialen.
Thijs was een intelligente, zeer belezen persoon met een groot gevoel voor humor en een plezierig collega. Hij gaf graag onderwijs en zijn studenten waren vol lof over zijn werk- en hoorcolleges. De begeleiding van afstudeerders en promovendi was bij hem in zeer goede handen, waarbij hij ook veel nadruk legde op een goed taalgebruik in publicaties en presentaties. Hij was lid van verschillende nationale en internationale organisaties op corrosiegebied waar zijn inbreng altijd zeer op prijs werd gesteld. De verschillende onderzoeksaanvragen die hij bij de STW indiende werden allemaal gehonoreerd.
Hij was dol op Frankrijk waar hij vele jaren met zijn vrouw en kinderen een kampeervakantie doorbracht, waarover hij boeiend en geestig kon vertellen. Het overlijden van zijn vrouw Gea eind 1998 was een grote slag voor hem die hij eigenlijk nooit meer te boven is gekomen. Zijn toch altijd al aanwezige twijfel aan zijn eigen capaciteiten ging hem hoe langer hoe meer beheersen en mede daardoor ging zijn gezondheid sterk achteruit. Begin 2001 werd hij afgekeurd. Daarna kreeg hij in de zomer van dat jaar de ziekte van Guillain-Barrée, die hij dankzij een bijna twee maanden durende beademing in het VU-ziekenhuis in Amsterdam, te boven kwam. Het gaf hem wel meer zelfvertrouwen, maar hij had toch nog een verblijf van meer dan een jaar in het Roessingh nodig voordat de resterende verlammingsverschijnselen zover waren overwonnen dat hij in november vorig jaar weer, enigszins, zelfstandig kon gaan wonen.
Het zag er naar uit dat het ook verder de goede kant uitging en hij was inmiddels geslaagd voor het rijexamen voor gehandicapten zodat hij weer zelfstandig auto kon rijden. Maar nu is aan dat alles abrupt een eind gekomen. Ik wens hem toe dat hij na de moeilijke jaren die hij achter de rug heeft de rust vindt die hij na al zijn inspanningen verdiend heeft.
Zijn kinderen die na het verlies van hun moeder nu ook hun vader moeten missen wens ik veel sterkte toe.
Paul J. Gellings, mede namens de onderzoeksgroep katalytische processen en materialen
Met leedwezen hebben wij kennisgenomen van het overlijden van Thijs Fransen, in de periode 1 mei 1968 tot 1 juli 2001 werkzaam als universitair hoofddocent bij de werkeenheid katalytische processen & materialen van onze faculteit.
Wij wensen zijn zoon, dochter en verdere familie veel sterkte met het verwerken van hun verdriet.
Medewerkers werkeenheid katalytische processen & materialen
medewerkers, studenten en managementteam faculteit TNW
college van bestuur
