Het onderzoek waaruit het allemaal blijkt, komt uit de koker van Elizabeth Blackburn en Richard Cawthon, twee kopstukken in het verouderingsonderzoek. Samen met collega's onderzochten Blackburn en Cawthon 39 vrouwen tussen de twintig en de vijftig jaar die een chronisch ziek kind opvoeden. Bekend is namelijk dat het verzorgen van een ziek kind een van de meest stressvolle zaken is die een mens kan overkomen. Ter controle onderzocht het team ook de cellen van negentien moeders met een gezond kind.
Resultaat: de moeders met een ziek kind bleken opvallend versleten immuuncellen te hebben. De veertien meest gestresste moeders hadden cellen die er maar liefst tien jaar `ouder' uit zagen dan de cellen van de veertien minst gestresste moeders. En: hoe langer de moeders voor een ziek kind hadden gezorgd, des te groter de slijtage. Maar daarmee is niet gezegd dat de zorg voor een ziek kind vroeg oud maakt. Uiteindelijk valt of staat het effect met de manier waarop men zelf met de situatie omgaat, ontdekte het team.
Op celniveau is ouderdom af te lezen aan de lengte van de `telomeren', de beschermende uiteindes van chromosomen. Telomeren worden vaak vergeleken met de plastic uiteindes van schoenveters: hoe korter ze zijn, des te groter de kans op beschadiging van de `veters', de chromosomen. De telomeren worden bij iedere celdeling iets korter, tot ze zo kort zijn dat de cellen zelfs ophouden met delen. (Bron: VPRO, Noorderlicht).
Opmerkelijk
|
Redactie
Rimpels en grijze haren van het tobben? Het lijkt écht te kunnen. Langdurige, chronische stress laat namelijk duidelijke tekenen van vroegtijdige veroudering na in onze cellen, zo blijkt uit vandaag gepubliceerd onderzoek. De chromosoomuiteindes, de zogeheten `telomeren', worden korter, en de cellen maken minder van het `verjongingsenzym' telomerase aan. Ook blijken de cellen sneller te oxideren, aangetast te worden door zuurstof. Het is voor het eerst dat er zo'n tastbaar verband tussen stress en veroudering aan het licht komt.
