Toen haar oudere broer in dienst moest, raakte Nancy Telleman gefascineerd door het leger. Als hij met weekendverlof mocht, hing de bijkeuken van het ouderlijk huis vol met groene was. Stoer vond ze dat. `De sfeer van het leger sprak me enorm aan. Later kwam daar ook de interesse voor de militaire taken bij, het bewaren van vrede en veiligheid.'
Al in de laatste klas van het vwo deed ze toelatingstesten voor de KMA en werd ze fysiek en mentaal door de molen gehaald. Ze voldeed en mocht in augustus 2000 aantreden in Breda temidden van tweehonderdvijftig mannen en vijftig vrouwen. `We sliepen met z'n achten op een kamer. Al na een paar weken waren er nog maar een paar meiden over. Fysiek is het programma namelijk heel zwaar, maar mentaal ook. Ze proberen je toch een beetje opnieuw op te voeden. Zo moet je vijf minuten voor het appèl klaarstaan. En niet viereneenhalve minuut. Daar doen ze heel moeilijk over. Dat kun je als kinderachtig ervaren, maar het beste is om er doorheen te prikken. Want wat ze proberen is een team te smeden.'
De eerste periode bestond uit de algemene militaire opleiding waarin aspecten als schieten, camouflage, exercitie, kaartlezen en verkenningspatrouilles worden bijgebracht. Bij het eerste veldbivak ging het mis. Nancy: `Tijdens een kompasdoorsteek viel ik in een gat en blesseerde ik mijn enkel. Ik moest meteen naar de dokter en daar bleek dat de banden waren opgerekt. Ik werd uit de opleiding gehaald en in het revalidatiepeloton geplaatst. Dat hield in het kort in dat ik allerlei rotklusjes moest opknappen.' Niet wat ze zich van het leger had voorgesteld. Toen bleek dat ze de hele basisopleiding opnieuw zou moeten doen, besloot ze om te gaan studeren. `Ik kon mezelf niet meer motiveren. Achteraf was het een goede keus om eerst een gewone studie te doen. Ik was nog maar achttien toen ik aan de KMA begon en zou daar wel meteen leidinggevende taken hebben gekregen.'
In september 2001 begon ze met een studie technische bedrijfskunde. Later kwam daar ook psychologie bij. Even omschakelen. `Het verbaasde me dat studenten doodleuk te laat binnenkomen. De discipline is minder aanwezig. Ook is het minder intensief. Op de KMA ben je 24 uur per dag met elkaar en de opleiding bezig.'
Toen Nancy begin dit jaar een folder tegenkwam die studenten informeerde over het keuzevak International Conflict Prevention and Rebuilding Management aan de KMA, was haar interesse meteen gewekt. Het vak bestaat uit vier blokken van twee dagen en burgerstudenten nemen plaats tussen de groene cadetten uit Breda en de blauwe mariniers uit Den Helder. `Het is echt geweldig', zegt Nancy. `Het vak, maar ook de hele sfeer. De mariniers zitten de hele tijd de cadetten te sarren omdat ze zich toch een stukje beter voelen. Daar kan ik erg om lachen.' Tijdens het volgen van de colleges begon het flink te kriebelen. `Als het op vrijdagavond is afgelopen vind ik het jammer dat ik naar huis moet.'
Om de feeling met het leger te houden zit Nancy al enkele jaren bij de nationale reserve. `We ondersteunen bij evenementen en ik heb bijvoorbeeld ook in de erehaag gestaan tijdens de begrafenis van prinses Juliana. Laatst heb ik meegedaan aan een schietwedstrijd met kalasnikovgeweren in Tsjechië. Sommige studiegenoten vinden dat heel stoer. Maar anderen, van die Groen Links aanhangers, juist niet. Die zouden het leger liever afschaffen. Daar ben ik het helemaal niet mee eens. Ik vond het juist altijd stom dat vrouwen niet in dienst hoefden!'
Moet je een speciaal type vrouw zijn voor het leger?
`Gewoon jezelf blijven', zegt Nancy. `Je hoeft je heus niet als een halve kerel te gedragen. Maar ook weer niet bang zijn om een nagel te breken.' De duidelijke hiërarchie in het leger stoort haar niet. `In oorlogstijd moet duidelijk zijn wie de beslissingen neemt.'
Als ze in 2006 klaar is met haar studies, gaat ze opnieuw solliciteren. `Ik hoop dat ik veel vrijstellingen krijg en in achttien maanden het traject militaire bedrijfskunde kan afronden.' Het liefst wordt ze officier van de Geneeskundige Dienst. `Mee naar uitzendingen in oorlogsgebieden. Dat lijkt me een geweldige baan, zeker omdat ik binnen TBK de geneeskundestroom doe. Zo'n vastomlijnd plan is heel lekker. Ik weet waar ik het voor doe. Maar als het niet lukt ga ik met dezelfde inzet ergens anders werken.'
Jannie Benedictus
UT-studenten Nancy Telleman (rechts), Aletha Huisman (BSK) en Maurits Diephuis (INF, niet op de foto) volgen het keuzevak International Conflict Prevention and Rebuilding Management aan de KMA.
