Hard to get
En vlak ook het initiatief van de bezorgers van bevroren producten en andere lekkernijen niet uit. Hun splinternieuwe koeriersdienst is een forse bijdrage aan de ontwikkeling van Nederland-kennisland. Al die hardwerkende studenten moeten immers `s nachts ongelimiteerd toegang hebben tot basisbehoeften als bitterballen, bier en chips om hun productiviteit op peil te houden. Alleen jammer dat het junkfood een van zijn belangrijkste kenmerken verliest zodra het bezorgd wordt: de studentvriendelijke prijs. We geven de diepvrieskoeriers een week of twee. Maar hun optimisme is hartverwarmend en wie zijn wij om hen hun geloof te ontnemen.
Maar in Nijmegen pakken ondernemende studenten het toch iets degelijker aan, lezen we in Vox. Daar wordt eerst bij zeshonderd proefpersonen sociaal psychologisch verantwoord onderzocht hoe effectief versiertrucs zijn, alvorens een dating-adviesbureau op te zetten. Uit dat onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat het niet te zeggen is of `playing hard to get' effectief is. Vrouwelijke proefpersonen die de rol van hard to get moesten spelen bij voorgekookte dates, bleken namelijk even geliefd als `normale' vrouwen. Bovendien bleek het moeilijk na te gaan of ze zich wel aan de spelregels hadden gehouden: sommige vrouwen werden echt verliefd tijdens de onderzoeksdates en wilden helemaal niet meer hard to get zijn. Het onderzoek leverde drie stelletjes op: `een te laag succespercentage' om verder te gaan met het datingbureau-idee.
Het kost even zes maanden, maar dan weet je als ondernemer in spe ook zeker dat je met iets kansloos bezig bent.
Wintertijd
We zien ze nog binnenschuifelen.
Zondagmiddag tien voor drie.
De dominee keek verschrikt op van zijn kansel.
De gemeente schrok wakker uit de kerkbankjes.
De late gasten keken verbaasd op hun horloge.
Langzaam begon het te gonzen door de kerk.
`Ze zijn vergeten de klok te verzetten', fluisterde men elkaar opgewonden toe, blij met dit onverwachte vertier.
Gelukkig waren de laatkomers nog net op tijd voor de zegen.
Een mooi begin van de wintertijd.
U, als opmerkzame lezer denkt nu: ho, wacht es even, de wintertijd? Door dat uurtje langer ben je toch overal juist te vroeg?
Speelde deze situatie zich dus af op de eerste zondag van de zomertijd?
Moeilijke vraag.
Es even kijken. Deze mensen waren dus een uur te laat.
Ze dachten dat het twee uur was, maar het was al drie uur. Ze hadden de klok dus een uur vooruit moeten zetten maar waren dat vergeten. Zomertijd dus. Want in maart gaat de klok een uur vooruit.
Aanstaand weekend gaat de klok achteruit. De wintertijd begint. Uur langer slapen. En als we het vergeten is het enige gevaar dus dat we overal te vroeg komen.
Ja toch?
Ja, want iedereen denkt dat het acht uur is en jij hebt het als enige nog op negen uur staan. En dus ben je te vroeg.
Ja!
We zijn er uit.
Blij dat de deadline van deze krant nog niet op wintertijd ligt.
Anders was deze over en sluiten flink te laat geweest.
Of....?
