Huize `t Pott aan de Oldenzaalsestraat is één grandioze stijloefening in studentikoziteit. Dus luisterden de Potters afgelopen zaterdag hun lustrum op met een heuse rally voor oud-huisgenoten. UT-Nieuws klom in een bolide.
`U gaat bij het verkeerslicht naar links en zwaait nog eenmaal naar uw vrienden. Claxonneren mag'. De taakverdeling tijdens de rally is helder. Bijrijder Stef Nijsten leest voor uit de routebeschrijving, een boekje dat de lustrumcommissie keurig heeft gestencild en geniet. Coureur Frits Clevis claxonneert en jakkert. Terwijl Nijsten nog eenmaal naar zijn vrienden zwaait, ronkt Clevis' Alfa Romeo de wijk Stokhorst in.
Een voorlopig laatste blik op Huize `t Pott toont de imposante villa vredig op zijn heuvel. Op de grazige flanken rollebollen koters van oud-huisgenoten met `geregelde' eerstejaars Audentisgouvernantes. De achtergebleven aanhang begeeft zich naar de gelagkamer waar een high tea met luxesandwiches en pralines klaarstaat.
De huidige `Potters' zijn van ver te herkennen aan hun hele vieze huisjasjes. `Schilderjasjes,' legde lustrumbaas Gertjan Dieleman tijdens de rondleiding uit. In de hal hangen de exemplaren van oudgedienden aan een soort erekapstok. Hoe viezer, hoe beter: dan heb je veel voor het huis geklust. Dieleman: `Dus als een kerel met een laf wit jasje tegen een boom staat aan te rijden, dan gaat dat jasje de bleek in.'
Een uurtje geleden klom huisdirecteur Erik de Jong - bijzonder smerig huisjasje - op de bar van de gelagkamer, rookte daar zijn sigaar en verwelkomde de twintigers, dertigers, veertigers en zelfs vijftigers die ooit `op Pott' lief en leed deelden. Hij sprak gloedvol over het mooie verleden, het mooie heden, en de mooie toekomst. Daarna was het tijd voor een mooie rally.
`We zijn Enschede uit,' declameert Nijsten. `Trap `m even goed door naar z'n vier.' Clevis doet daar niet lullig over. De B-weg door het Twentse achterland is leeg en zijn Alfa Romeo mag stuk. `Vanaf november ben ik consultant bij Accenture,' legt hij uit terwijl buiten de bandjes piepen. Dat hij dan een leasebak krijgt, zegt hij er niet eens bij.
Nijsten en Clevis zijn allebei ongeveer een jaar weg uit Huize `t Pott. Clevis, een TBK'er die formeel nog moet afstuderen, woont in Amsterdam; Nijsten, een textieljongen, zoekt sinds een half jaar zijn fortuin in de VS. Hij woont in Colorado, skiet zo vaak als hij wil en verkoopt samen met een zestigjarige gepensioneerde Amerikaan omgebouwde ranches in Texas en Florida.
Achteroverhangend, peuk bij het open raampje, verzekert hij dat het cowboygebeuren hot is in de States. Het is niet moeilijk om je Nijsten voor te stellen op een zwarte mustang met een Stetson op zijn hoofd. Het is ook niet moeilijk om je Nijsten voor te stellen als de man die je in een half uur tijd een ranch verkoopt. Maar nu hebben we door ons geouwehoer een afslag gemist. Clevis keert alsof hij haast heeft.
De mannen missen het huis best wel. `Pott heeft mijn studententijd bepaald,' zegt Clevis. Hij is lid van Taste, heeft een dispuut, maar het huis staat bovenaan. `Het huisleven is intensief', beaamt Nijsten. `We aten eigenlijk altijd samen. Als je niet mee at, moest je een verdomd goeie reden hebben.'
`Je leert dingen voor elkaar te krijgen,' zegt Clevis, terwijl hij doorschakelt naar de vier. `Enschede is een prima studentenstad, maar uiteindelijk gebeurt er welbeschouwd natuurlijk geen hol. Dus moet je er zelf wat van maken.' En dus organiseren de heren, om iets te noemen, elk jaar het Pottgala. Komen vierhonderdvijftig studenten op af.
`Checkpoint! TIME TRIAL', zegt het lustrumboekje. En dan is het waar: bij een afgelegen stukje bouwgrond staan twee redelijk vieze huisjasjes met een stopwatch. De bedoeling is dat een betonnen weg om een vierkant perceeltje zo snel mogelijk wordt afgelegd. Het aantal seconden dat we nodig hebben, komt met een factor zestig bij onze eindtijd. `Gassen Fritsie,' joelt Nijsten. Buiten piepen de bandjes weer.
44 Seconden. Een van de redelijk vieze jasjes meldt dat een voorganger het in 34 seconden heeft gedaan. `Jezus', zegt Clevis, `wie?' Het blijkt de Mercedes van Geert-Willem Boven, oude lul uit de jaren zeventig. `Kan niet,' zegt Nijsten. De twee filosoferen nog vijf minuten over acceleratie op het rechte eind, over glijden in de bochten, over de Mercedes als foute wagen.
Dan over het ideale Pottprofiel. `Voor ouders die in Pott over de vloer komen zijn we ideale schoonzonen,' vat Clevis samen. `Voor elkaar zijn we de crème de la crème van het Enschedese studentenleven - daar selecteren we op. En voor de buitenwacht zijn we arrogante klootzakken.' Nijsten zwijgt en stemt dus in.
Ineens, een tikkeltje laat: `Hier naar rechts, Fritsie.' Fritsie trekt aan de handrem, ploegt twee aspergebedden in de berm, en maakt een schuiver tot hij startklaar op het asfalt van zijn keuze staat. `Visitekaartje', zegt hij met een knikje naar de ravage. Een natuurliefhebber kijkt vanaf zijn fiets boos naar binnen. `Wat moet je nou, befbek,' zegt Nijsten met een grijnslach zo breed als de Rocky Mountains. Toch nog een fijne duit in het zakje van het Pottprofiel.
Nieuwe huisgenoten komen opdraven op uitnodiging. Als het klikt, kan een van de negen riante kamers betrokken worden. Of er werkelijk een match is, wordt geëvalueerd tijdens maandelijkse huisvergaderingen. Lange nachten, altijd met whisky, soms met harde noten die gekraakt moeten worden. Er moet wel eens iemand het huis uit.
Als het jasje structureel wit blijft, bijvoorbeeld. Nijsten: `Of als ze liegen over hun studieresultaten. Je moet hier wel presteren.' Volgens Clevis moeten alle Potters lekker in hun vel zitten. `Als je het niet trekt, is het niet leuk voor jou. Maar ook niet voor ons.' Drop outs worden, als ze eenmaal het veld hebben geruimd, niet met de nek aangekeken. `Daar zijn we veel te sjiek voor', grijnst Nijsten. `En hier had je naar links gemoeten, Fritsie.'
Twee bochten vol gas, en de geradbraakte Alfa spuit Erve `t Pott weer op. Gejoel en gejuich vanaf het terras. `Als jij nu eens even voor de vorm kotst als je uitstapt,' grapt Nijsten tegen de verslaggever.
De auteur is oud-redacteur van dit blad.
Peter Buwalda
Koters van de oud-gedienden markeren de finish.
Traditie, samen in bad...
Een gezellige kout in de gelagkamer.
Schildersjasjes: .. hoe viezer, hoe beter
Ex- en huidige Pott-bewoners bijeen voor het statieportret
