Schimmel
Het lachen verstomde echter toen er een agent binnenkwam die iets fluisterde in Deetman's oor. En die trok wit weg. Iedereen begreep ogenblikkelijk dat er iets vreselijks binnen de Haagse stadsgrenzen moest zijn gebeurd. Waren de dijken opgeblazen? Een aanslag op de koningin? Nee erger, zo bleek. De ambassadeurs konden het eerst ook niet geloven. Riepen ze dat echt? Een heel stadion vol?
De Russische ambassadeur was de eerste die zich waagde aan een heldere analyse: Kijk, dat ze oerwoudgeluiden maken dat is niet erg, daar zijn die zwartjoekels aan gewend. Maar dit, onvoorstelbaar! Ik dacht echt dat we met Baslan het dieptepunt wel hadden bereikt, maar het blijkt dus altijd nog weer erger te kunnen. Is er dan werkelijk niets meer heilig voor die terroristen!
En ik waarschuw u maar alvast, dit is geen incident. U zult dit ook niet tot binnen de voetbalstadions weten te beperken. Nee, dit gaat zich uitzaaien. Ik weet, het klinkt nu nog totaal ongeloofwaardig, maar als u niet uitkijkt krijg je straks ook rappers die dit soort teksten gaan uitkramen. En graffiti-spuiters die dit soort beledigingen op muren gaan kalken. Zelfs in de buurt van scholen. En als u er dan nog geen vat op weet te krijgen, dan gaat deze terreur zich nestelen in de maatschappij. Dan krijg je een samenleving waarin het gewoon is dat voetballers in de kleedkamer vunzig over vrouwen praten. En waar onwetende kinderen in hun liedjes heiligen voor kapoenen uitschelden. Me dunkt dat uw kabinet de komende weken over niets anders meer kan praten.
Diezelfde avond, in een appartement te Amsterdam, alwaar twee omhooggevallen jongelingen in zonde tezamen leefden: Rafael, waarom keek jouw trainer zo kwaad, was dat omdat jullie die 3-0 voorsprong weggaven? Nee, lieverd, dat was omdat het publiek jou uitschold voor hoer. Eh Rafael, wat is dat eigenlijk, een hoer? Dat is een publieke vrouw, lieverd. O, maar Rafael, ik werk toch helemaal niet voor de publieke omroep? Nee lieverd, daarom juist.
