Gezanten
Vroeger bleven de beleidsmakers gewoon thuis in hun paleizen. Hun boodschappen lieten ze bezorgen door gezanten. Beroepsavonturiers als Marco Polo reisden op eigen risico van land naar land. Overal waar ze te gast waren kregen ze een nieuwe stapel boodschappen mee. Feitelijk bestaan deze avonturiers nog steeds. Met hun perskaart komen ze in alle uithoeken van de wereld. Maar de ministers van Buitenlandse Zaken maken geen efficiënt gebruik meer van hun diensten. Zo kan het gebeuren dat minister Bot zijn Portugese collega belt om hem te zeggen dat hij onze abortusboot moet binnenlaten, terwijl hij geen idee heeft wat op datzelfde moment op het Portugese tv-journaal over de Nederlandse abortuspraktijk wordt verteld door slecht geïnformeerde Portugese verslaggevers. In een land waar het tv-volk regeert, wordt het Nederlandse standpunt zo dus niet gehoord.
We zouden een voorbeeld moeten nemen aan de nieuwe democraten in Irak. Naast het ministerie bouwen we een perscentrum speciaal voor buitenlandse verslaggevers. Voorzien van moderne communicatiemiddelen. En met speciale gastenverblijven, vormgegeven naar het logeeradres van Marco Polo in Genua, dat wil zeggen met zware deuren die van buitenaf op slot kunnen. Van daaruit kan het buitenland effectief gecorrigeerd worden. De nu altijd goed geïnformeerde Portugese journalisten zullen vanuit dit centrum met een strop om hun nek gepassioneerde betogen houden voor abortus. En eventueel wat moeilijk zittende Oostenrijkse journalisten zullen van hieruit de kijker thuis uitleggen waarom Oostenrijk het Nederlandse homohuwelijk moet erkennen.
En de minister kan gewoon thuisblijven. Dat is ook wel zo geruststellend voor zijn gezin. Want laten we er geen doekjes om winden, het buitenland van vandaag is net als in de dagen van Marco Polo alleen geschikt voor avonturiers met een flinke dosis doodsverachting.
