Wie als vrijwilliger de Olympische Spelen van dichtbij meemaakt, mag in zijn handjes knijpen. Het is een gewild baantje. Ter illustratie: er meldden zich 160.000 bereidwillige personen aan voor een functie in Athene, slechts 60.000 mochten komen. `Negentig procent daarvan is Grieks', vertelt Leontien Koster. De Nederlandse delegatie schat ze op enkele honderden vrijwilligers. `Voornamelijk studenten, want die kunnen natuurlijk heel gemakkelijk een paar weken weg.'
De TCW-student meldde zich al anderhalf jaar geleden aan. `Een dispuutgenootje van mij is als vrijwilliger naar de spelen in Barcelona en Atlanta geweest. Die verhalen waren zo leuk dat ik helemaal enthousiast raakte. Bovendien zit ik tijdens de spelen toch alleen maar voor de televisie, dan kan ik net zo goed naar Athene gaan.'
Na allerlei formulieren te hebben ingevuld, kreeg Leontien op een goede dag in juni een telefoontje van de organisatie. `Ik was geselecteerd als vrijwilliger en of ik al accommodatie had in Athene. Nee natuurlijk, want ik wist helemaal niet dat ik mocht komen. Maar zonder huisvesting ging het feest niet door. Je moet dat zelf regelen en betalen, net als je reis. Maar ik had geen zin veel geld neer te leggen voor een dure camping of hotel. Toen heb ik AIESEC Athene gebeld en gevraagd of ik alsjeblieft drie weken bij iemand mocht logeren.' Ze had geluk, een Grieks lid van de organisatie wilde haar wel onderdak bieden.
Ook met haar baantje zat het mee. Van te voren had ze een voorkeur aan mogen geven. `Je kon van alles doen. Teams van en naar de kleedkamers brengen, voor eten en drinken zorgen, ballenjongen spelen, noem maar op. Ik had voor de afdeling accreditatie gekozen omdat ik het idee had dat ik daar de meeste atleten tegen zou komen. En dat was ook zo. Het was de taak van het accreditatiestation om alle sporters die van het vliegveld in het Olympisch dorp aankwamen te voorzien van een pas. Vaak moest er ook nog een foto gemaakt worden. Dat duurde wel een paar minuten en dan kon ik mooi even met ze kletsen. Zo heb ik bijvoorbeeld Gail Devers en Wilson Kipketer ontmoet. Sommige vrijwilligers zaten echt vol spanning op bepaalde sporters te wachten. Dan wisten we bijvoorbeeld dat Ian Thorpe in aantocht was.'
Ook Nederlandse atleten kwam ze volop tegen. `Ik had niet gedacht dat ze zo aardig tegen de vrijwilligers zouden zijn. Ze waren helemaal niet uit de hoogte. Misschien wel omdat er zóveel atleten rondlopen dat je niet meer echt bijzonder bent. De sfeer onderling was heel bijzonder, heel open en relaxed. Ik kan het maar moeilijk beschrijven. Je had ook continu aanspraak. Als ik in mijn vrijwilligersshirt door Athene liep begonnen allerlei mensen tegen me te praten. O ja, weet je wie trouwens ook heel leuk is? Willem-Alexander! Ja, ik ben helemaal om. Hij was zo grappig. Af en toe dacht ik: doe normaal, is dat nou onze kroonprins!'
Leontien werkte acht uur op een dag. `Ik ging met de bus naar mijn werk want het Olympisch Dorp ligt ongeveer een uur reizen buiten de stad. Het lijkt eigenlijk wel een beetje op de campus. Allemaal blokken met huizen en een park in het midden. In de eerste week was het op onze afdeling superdruk want toen kwamen de meeste teamsporters aan. Later waren het vooral de deelnemers aan atletiek die zich kwamen inschrijven.' Als ze niet werkte, probeerde ze bij wedstrijden te zijn. `In principe moesten we zelf tickets kopen, maar vaak kregen we gratis kaartjes van de verschillende nationale comités in het dorp. Ik heb van de Pakistani bijvoorbeeld kaartjes gekregen voor de halve finale van het dameshockey. Ontzettend spannend, met die strafballen.'
De opening en de slotceremonie maakte ze niet mee. `De kaartjes voor de opening kostten 950 euro. Nee, die kregen we niet gratis ofzo. En tijdens het slotfeest was ik alweer op weg naar huis. Ik kon niet langer blijven want de ouders van die Griekse jongen kwamen weer thuis. Er was geen plaats meer.'
Eenmaal terug in Enschede moet ze nog een beetje uitrusten van de drukke weken en de reis. `Ik heb nogal een omslachtige route afgelegd om geld uit te sparen. Ik vloog via Londen naar Italië en nam daar de boot naar Griekenland. De terugreis verliep net zo. Ik deed er anderhalve dag over!'
Jannie Benedictus
Leontien Koster met Mitja Zastrow en Klaas-Erik Zwering van de Nederlandse zwemestafetteploeg.
