Zelf maakt Lucas, zesdejaars werktuigbouwkunde, zo'n dikke vijf jaar gebruik van een eigen koffiemok. Het probleem is volgens hem om precies passende bekers te vinden. Dit komt vooral door de metalen `omheininkjes' die een antal jaar geleden zijn aangebracht om het ongelimiteerd koffie tappen te voorkomen. Hij liep al jaren met het idee rond om het probleem van de koffiebekers wat groter aan te pakken en liep een aantal maanden geleden op de Grote Markt in Groningen een pottenbakster tegen het lijf. Zij bleek bereid om in verschilende kleuren en tegen een schappelijke prijs een aantal koffiebekers te draaien met de door Lucas opgegeven maten.
Op de TH bleek het idee volgens Lucas aan te slaan en in zeer korte tijd kon hij al een dertigtal belangstellenden noteren die ook zo'n echte koffiebeker wilden. Toen het aantal gebruikers van een stenen beker een dermate hoge vlucht bleek te nemen, werd het tijd om eens te gaan praten met een aantal betrokken personen. De kantinedames van WB bleken zeer enthousiast en ook de beheerder van het WB-gebouw, de heer J. Bokhove, reageerde positief op het plan. Op aanraden van deze personen nam Lucas contact op met Frans ter Huurne van de Restauratieve Voorzieningen die het plan ook wel zag zitten. `Men vond het daar een prima zaak. Misschien komen er wat problemen als er massaal wordt overgestapt op de stenen koffiebekers, maar bij de RV dacht men dat daar met wat kleine aanpassingen wel wat aan te doen viel, dus voorlopig staat het licht zonder meer op groen', aldus Lucas Lambers. (…)
