Voor zover bekend is de Midwinterhoornsong de enige compositie ter wereld, waarbij midwinterhoorns en een klassiek orkest samen spelen. Dat was echter niet de reden, waarom Musica Silvestra Orkest Jurriaan Andriessen destijds vroeg deze compositie te schrijven. In 1971 gaf de toen als dirigent afscheid nemende Sandor Joó (die tevens hoofd Culturele Zaken was) aan het bestuur van MSO een midwinterhoorn cadeau. De hoorn moest, zo zei de gever, als wisselprijs jaarlijks uitgereikt worden aan iemand, die zich uitzonderlijk had ingespannen voor de vereniging. Nog geen twee jaar later ontstond het idee om een concert voor midwinterhoorn en orkest te laten componeren.
Het oeroude midwinterhoornblazen werd in de Middeleeuwen nog in grote delen van Nederland beoefend, maar heeft zich daarna alleen in Twente weten te handhaven. Oorspronkelijk had het midwinterhoornblazen een magische betekenis. Het moest de kwade geesten verdrijven in de donkerste tijd van het jaar, tussen advent en 'driekoningen' ('officieel' mag het instrument nog steeds alleen in die periode bespeeld worden). Om dat effect zo sterk mogelijk te maken, hoort de hoorn te worden bespeeld in de buurt van een diepe put, zodat de lage toon extra versterkt wordt.
Mensen die het stuk gehoord hebben, herkennen dit magische aspect van het midwinterhoornblazen ook terug in de muziek. De midwinterhoornsong is een modern klassiek stuk, waarin zowel de dreigende geesten, als ook de sfeer van de winter terug te horen zijn. Harde winterstormen met zang, orkest en midwinterhoorn worden afgewisseld met momenten van rust, stilte en kou.
De midwinterhoorn is een tussen de één en anderhalve meter lange hoorn van elzen- of berkenhout. Om de hoorn te maken, wordt een geschikte stam doorgezaagd en uitgehold, waarna de beide helften weer worden samengevoegd. In de naad tussen beide helften wordt een bies aangebracht, die bij vochtigheid uitzet. Het schuin afgesneden mondstuk is van vlierhout.
Het bespelen van het houten gevaarte is waarachtig niet eenvoudig. Na enig oefenen zal het velen nog wel lukken één toon uit deze hoorn te persen. Iets meer oefenen baart misschien vier tonen. Maar het stuk van Andriessen gaat zelfs uit van acht tonen. Linus en René Hesselink, Jozef Kolmschot en Alfons Oude Hesselink (alle vier afkomstig uit de omgeving van Saasveld) beheersen hun instrument echter zo goed, dat hen dit lukt.
De 'Midwinterhoornsong' duurt ongeveer vijftien minuten. De rest van de avond zullen MSO en DVE gescheiden optreden. MSO zal nog het stuk 'Le Boeuf sur le Toit' (De koe op het dak) van Milhaud spelen. Ook dit kan gezien worden als een modern stuk. Soms loopt alles door elkaar, volgt er een enorme knal en dan weer doodse stilte. Toch is er (in tegenstelling tot sommige modern klassieke stukken) ook een melodie aanwezig.
DVE, het klassieke koor van de UT, heeft nog een ander stuk van Jurriaan Andriessen op haar programma: Three Fishes. Ook zullen ze het stuk 'Salve Regina' van zijn vader Hendrik Andriessen zingen. Al met al zal het eengevarieerde avond zijn, waar de liefhebber van de modern klassieke muziek zeker aan zijn trekken kan komen.
Het concert van MSO en DVE is op dinsdag 19 december in de Vrijhof en begint om 20:15. Kaarten kosten f10,-/f5,- (voorverkoop f7,50/f4,-) respectievelijk zonder en met CK/CJP/Pas-65/E-pas. Kaarten in de voorverkoop zijn verkrijgbaar bij de leden van DVE en MSO en bij de Discotheek Drienerlo. Voor meer informatie kunt u bellen met 053-4895152.
Uitvoering van MSO
