Terwijl rechters nou juist zo belangrijk zijn geworden! Ook nationaal. Onze wetten zijn zo wazig, dat de rechter als wetsinterpreterende macht is uitgegroeid tot de enig overgebleven wetgevende macht. De jurisprudentie als bouwsteen van het wetboek. Niet de Tweede Kamer heeft de carpoolstroken afgeschaft, en niet de gemeenteraden heben de parkeerbonnen afgeschaft, het is allemaal het woord van de rechter. Winnie Sorgdrager is in een ernstige identiteitscrisis beland. Mag ze nog steeds alleen maar slaan met het wetboek, of mag ze er nu ook in schrijven? Ze heeft geen flauw idee.
Als een minister vindt dat artsen geen kinderen mogen doden, dan moet ze een wet schrijven waarin staat dat artsen geen kinderen mogen doden. De Kamer aanvaardt die wet, en de rechter heb het maar voor lief te nemen. De moderne minister echter, gedreven door politiek opportunisme, dicteert de wet in orakeltaal en vraagt vervolgens aan de rechter wat of ze nu eigenlijk gezegd heeft. Mogen de winkels straks open op zondag, of niet? We zullen het pas weten wanneer een D66-kruidenier zijn zaak heeft opengegooid en daarover tot in de Hoge Raad is achternagezeten. Zijn aanklagers hebben in het parlement een compromis gesloten dat ze zelf niet meer begrijpen.
Ondertussen kijken onze senatoren of met een nieuwe kieswet het democratisch gehalte van de besluitvorming kan worden verhoogd. Ze zullen concluderen dat de voorgelegde wet daartoe ongeschikt en uit de tijd is. In de huidige situatie zou het instellen van een publieke jury een grotere bijdrage aan de democratie leveren dan de invoering van een referendum. Of nee, geef mij bij de volgende verkiezingen toch maar die extra stem. Dan kies ik niet alleen een onbeduidend kamerlid, maar ook die o zo belangrijke rechter. De wetgeving in handen van een gekozen rechterlijke macht. Professor Kooijmans is mijn favoriete kandidaat. Want ik weet zeker dat hem zelfs het lot van Hakan aan het hart gaat.
