Boycot

| Redactie

Heineken boycot ik al jaren. Dat komt, ik lust geen bier. Ik vind het smerig bocht. Met mijn consumentenboycot hoop ik de producent ertoe te bewegen dat gerste-aalt van de markt te halen. Maar mijn actie oogst weinig bewondering. Het verschaft mij niet dat aureool van engagement waar ik als schrijver natuurlijk op uit ben.

Inlegkruisjes boycot ik ook. Bij langdurig dragen maken die de huid week; vatbaar voor infecties. Aan mijn lijf geen pleisters zolang ik niet gewond ben! Maar ik heb gemakkelijk praten. Als man word ik door ongecontroleerde vochtafscheiding in de schaamstreek nooit geplaagd. Behalve dan wanneer ik daar doelbewust voor uit de broek ga. Van al net zo weinig opofferingsgezindheid getuige mijn aanhoudende boycotactie tegen Shell. Ik heb er nooit getankt. In progressieve kringen krijg ik daar regelmatig de handen voor op elkaar. Ik de loop der jaren blijk ik hun toegewijd medestander te zijn geweest in de strijd tegen apartheid, tegen de vernietiging van Nigeria en tegen de vervuiling van de oceaanbodem.

Maar in werkelijkheid interesseert het mij geen hout wat er zich zover buiten mijn gezichtsveld afspeelt. Ik heb gewoon geen auto. O ja, de automobielindustrie boycot ik ook. Ik leef m'n eigen leventje, ga ongestoord mijn gang, en noem dat boycot wanneer mij dat zo uitkomt. Maar zodra een boycotactie ook maar even teveel persoonlijke opoffering vergt, heb ik snel de juiste argumenten gevonden om eraan te kunnen ontkomen. Zo ben ik bijvoorbeeld nogal verzot op Franse wijn. Dus toen die kernproeven mij dat genot dreigden te ontnemen, heb ik meteen mijn Franse wijnboer gebeld, en wat bleek? Hij en z'n plukkers hebben nooit op Chirac gestemd! Ze zijn allemaal aanhanger van Le Pen, dus ik zie geen reden om hen economisch te dwarsbomen. Ik boycot de foute boeren, en steun de goede in hun strijd tegen Chirac. Algerijnse wijn is ook heel lekker.

Mijn fanatiekste boycot geldt dezer dagen echter een binnenlandse kwestie. Ik verzet mij vol overgave tegen de oprukkende Kerstman. Uit voorzorg heb ik voor twee maanden proviand ingeslagen, maar iedere middenstander die het nu in z'n dwaze bol haalt zijn etalages nog voor het heerlijk avondje in kerstsferen te tooien, kan mijn klandizie verder wel vergeten. Ik overweeg zelfs z'n ruiten met een spuitbus volledig dicht te sneeuwen. Ja, een witte nachtmerrie zal ik hem bezorgen. En dat allemaal voor de goede zaak. Want ik ben er ten diepste van overtuigd dat Sinterklaas mij uit dank ook dit jaar weer met extra grote geschenken zal overladen.

Harold de Boer

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.