In een interview noemt Peter Verhelst filmer Peter Greenaway als een van zijn helden. Greenaway maakt in zijn films (o.a. Prospero's books) veelvuldig gebruik van metaforen en verwijzingen naar mythische en literaire figuren. Zijn beelden zitten er vol mee. Vaak moet je vier tot vijf keer kijken om alle verwijzingen te kunnen zien. Toch zijn de films ook zonder deze verwijzingen al een lust om te zien, door de mooie kleuren en compositie. Je hoeft niet altijd de bedoeling van de filmer te kennen om er toch een eigen interpretatie aan te kunnen geven. Peter Verhelst probeert een zelfde soort effect te bereiken. Hij zegt in een interview: 'Mensen denken, dat je een boek moet snappen. Dat is belachelijk, er is niets te snappen. Ik geloof niet in doelmatigheid, laat staan, dat er bij mij een soort doelgerichtheid zou zijn. Je hebt de vrijheid om te interpreteren, zoals je wilt. Elke lezer kan zijn eigen film maken, waarin hij meespeelt of weigert mee te spelen. Een soort 'virtual reality'. Er zit wel een logica in, maar je kan er je eigen logica aan verbinden. Ik vind eenduidige dingen pretentieus omdat ze suggereren, dat er eenduidigheid bestaat, dat je iets kunt snappen.'
Peter Verhelst publiceerde in acht jaar tijd zeven dichtbundels en twee romans. Zijn werk kenmerkt zich door een 'postmoderne kluts van gesprekken, aforismen, associaties en invallen.' De beelden, die hij schetst zijn vaak hard. Een danseres heeft in een sektarisch vrouwenclubje geprobeerd een 'engel van geslachtloosheid' te worden. Een computerfanaat is na een beroerte op twee vingers na verlamd. Veel personages lijken zich te willen onttrekken aan deze wereld. 'Elke structuur die gesloten is, is per definitie suïcidaal, zelfvernietigend', laat de schrijver een van zijn personages zeggen. En in een interview blijkt dat hij iedere structuur uiteindelijk gesloten vindt. Hij spreekt over de 'ommuurde tuin, waar men zich terugtrekt. Niet uit pretentie of een ivoren-toren-mentaliteit, maar omdat het het enige is wat nog overblijft. De laatste ommuurde tuin, die je hebt, is natuurlijk je lichaam.' De wereld is in zijn ogen zinloos, zoals ook iedere handeling zinloos is. Zelfs het vervolmaken vanzijn 'pentagram', waarin alles samenkomt, en wat hij ziet als zijn levenswerk, ziet hij tevens als zinloos. Maar dit deprimeert hem niet. Hij vindt het zelfs een leuke geachte, 'dat je bijna je hele leven in dienst stelt van een structuur die alleen op papier bestaat.
Peter Verhelst is te zien op maandag 15 september om 20.15 uur in de Vrijhof. Kaarten kosten f7,50/f4,- respectievelijk zonder en met CK/CJP/E-pas en zijn verkrijgbaar bij de portier van de Vrijhof of aan de zaal.
Peter Verhelst
