De drie fracties CaBaal, Centurion en de Alliantie konden zich maandag in de door het Campuscollege opgestelde bezuinigingsnotitie vinden. Op één punt na: de beoogde verhoging van de gebruikersbijdragen met vijftigduizend gulden. Deze 'taakstelling' was vooral bedoeld om duidelijk te maken dat niet alleen het personeel de dupe wordt van de bezuinigingen, maar dat ook van de studenten offers worden verwacht.
Hoe dit bedrag moet worden binnengehaald kon het Campuscollege echter niet aangeven. Daarom leek het de drie partijen weinig zinvol de verhoging al vast te leggen. Bovendien vonden zij de maatregel prematuur. Zij wilden eerst de fundamentele discussie voor bezuinigingsronde twee afwachten. CaBaal diende dus een amendement in om de gewraakte alinea te schrappen.
Als reactie hierop kreeg Walter Bout van het Campuscollege de gelegenheid om op niet mis te verstane wijze zijn gal te spuwen. Wat restte van de oorspronkelijke beleidsnotitie, waarin dekking was gevonden voor het totale bezuinigingsbedrag, verbaasde hem zeer. Hij vond het nieuwe stuk 'armoedig en grijs' en de voorgestelde maatregelen bijzonder eenzijdig gericht op de beheerseenheid. Bovendien miste hij daarvoor de argumentatie. 'Een plan vaststellen waar een gat in zit van vier ton is uitermate slecht bestuur. Het laatste restje krediet bij de organisatie zal door dit besluit verdwijnen', vatte hij zijn ongenoegen samen.
Stelling
Campusvoorzitter Martin Beusekom voegde daaraan toe dat de Raad totnutoe vrij gemakkelijk had gepraat over personele maatregelen, maar tegelijkertijd stelselmatig stelling neemt tegen een verhoging van de gebruikersbijdragen. Zo zou de RvC ook nog eens zijn krediet verspelen bij het College van Bestuur. Buitenlid Jan Vermeulen hield de studenten tenslotte voor dat zij het bestuur van de gehele Campus vormen en geen studentenvakbond zijn. Daarom zou het onverantwoord zijn de 'pijn' alleen bij de beheersdienst te leggen.
Deze beschuldigingen van enge belangenbehartiging leidden tot grote irritatie bij de verschillende fracties. Dannis Noom van CaBaal, onderhuids kokend over de naar zijn mening onheuse bejegening maar uiterlijk onaangedaan, stelde dat de onevenwichtigheid in de voorgestelde maatregelen een gevolg was van het ontbreken van deel II van de notitie. Hij wenste zijn critici derhalve niet tegemoet te komen.
Danny van der Voorden van de Alliantie reageerde openlijk verbolgen op de suggestie dat de Raad harteloos was. 'Wij hebben altijd gezegd dat we de personele consequenties afschuwelijk vinden. Maar de cijfers zijn zoals ze zijn en nopen tot maatregelen. Er is wel degelijk een bereidheid de gebruikersbijdragen te verhogen, maar de individuele bijdragen moeten worden ontzien. Als de campuskaart tweehonderd gulden gaat kosten kunnen we de Campus binnen een paar jaar beter verkopen aan Center Parcs.'
Uiteindelijk stemde de Alliantie toch maar tegen het amendement. De pragmatici vonden het te ver gaan door een alinea van acht regels het laatste restje krediet bij het personeel van Campusvoorzieningen teverspelen. Dankzij Centurion en CaBaal werd het amendement echter toch aangenomen.
Speeches
De frustratie over de verstoorde verhoudingen kwam vervolgens uitgebreid aan de orde in de verschillende afscheidsspeeches. Hadewych Vermunt van Centurion noemde de beheerseenheid in haar afscheidsrede de 'stille kracht', dit in tegenstelling tot 'een ridder die met open vizier strijdt'. De vergaderingen van de Raad vond zij een schimmenspel, een toernooi waar de ridders oefenen, terwijl in een niet officieel bestaande arena de echte strijd wordt gestreden.
Scheidend raadsvoorzitter Roger Bergs nam de gelegenheid te baat 'onverschillig' aan het UT-credo 'onderzoekend, ontwerpend, ondernemend' toe te voegen. De campus is niet langer de trots van de universiteit, zo constateerde hij enigszins bitter, en wordt even onbarmhartig gedwongen te bezuinigen als andere onderdelen van de universiteit. Daarmee wordt de financiële nood van de UT deels afgewenteld op de studenten, die toch al vrijwel jaarlijks moeten inleveren.
De onverschilligheid sloeg daarnaast op de houding van de universiteit jegens studentenzelfbestuur. 'Het is een beetje als met kinderen die van hun ouders zelf mogen bepalen hoe laat ze naar bed gaan: als het maar geen minuut later is dan acht uur.'
Evaluatie
Ook Alfred Griffioen greep zijn laatste raadsvergadering als lid van het Campuscollege aan om nog even zijn hart te luchten. Hij hoopte dat de Raad en het Campuscollege in het komende jaar beter zullen samenwerken in hun 'coaching' van de organisatie. Waarmee alle betrokkenen hun ongenoegen over het afgelopen jaar hadden geuit. Dat zij niet geheel tevreden zijn blijkt ook uit het feit dat ze Nico van Eck, de voorzitter van de universiteitsraad, hebben gevraagd de nieuwe bestuursstructuur van de campus te evalueren.
Slechts drie leden van de oude 'vechtraad', zoals Bout die betitelde, bleven tijdens de wisseling zitten. De fractievoorzitters van de twee resterende partijen CaBaal en de Alliantie spraken hun hoop uit op een betere samenwerking met het Campuscollege en de dienst. Voorzitter Michael Jongeneel riep de Raad op het laatste restje krediet niet te verspelen en het 'fort' af te breken. Bout was blij met een schone lei te kunnen beginnen. Komend jaar zal blijken of het besturen van de Campus ook zonder grimmige verwijten kan.
