De stadsintroductie 'Hengelo', vrijdagavond, begon met 'abseilen' van de stadhuistoren. Al vroeg stonden eerstejaars in de rij voor de spectaculaire afdaling onder bewonderend oog van het massaal aanwezige publiek. Want aangelokt door het mooie weer, de vele terrasjes, bandjes en zelfs een klein kermisje, kwamen niet alleen de eerstejaars, maar ook veel 'burgers' naar het centrum.
Minder succesvol was het optreden van Jango Edwards. De zanger, cabaretier en mime-speler slaagde er geen moment in contact te leggen met het publiek. Hij bleef op een afstand gek doen en kon vrijwel niemand aan het lachen krijgen.
De culturele avond die later in de Vrijhof volgde, bood een gevarieerd programma. Hier was de sfeer prima, alles leek te kunnen, van hard lachen tot heel zachtjes meezingen. Dat bleek al bij het optreden van Bas en Sebo. Gewapend met niet meer dan een akoestisch gitaar en hun twee stemmen veroverden deze twee (ex)UT-studenten de volle zaal. Het refrein van 'Message in a bottle' werd spontaan, doch subtiel, meegezongen.
De acteurs van theatersportvereniging Pro Deo maakte dankbaar gebruik van de sfeer in de zaal en lieten het publiek volop meedoen, zingen, boe-roepen en gegevens inbrengen voor de geïmproviseerde scènes. De avond werd succesvol afgesloten door de blinde cabaretier Vincent Bijlo, die vol 'blijdschap' vertelde over zijn leven en de dingen die hij meemaakt, soms als blinde, soms als mens. Zo nam zijn moeder hem als kind mee naar de EHBO-post met een geblesseerde hand. In het ziekenhuis riep ze naar alle kijkende patiënten: 'Blind was ie al. Blind was ie al.' Een goede afsluiter van een geslaagde avond.
Zaterdag vond, misschien wel voor de laatste keer in deze opzet, een rondgang langs alle sociëten plaats. Daarop volgde het altijd indrukwekkende Grande Bouffe, dit jaar niet opgeluisterd door gooi- en smijtwerk, maar door acteurs van NEST, die 'professioneel' serveerden en de sfeer verhoogden door allerlei 'typetjes' neer te zetten. Het diner dreigde echter bijna een drama te worden toen een student per vergissing een wesp binnenhapte. Dankzij een snelle aftocht naar het ziekenhuis werd de steek hem niet fataal.
's Avonds was een debat over 'Actievoeren in de jaren negentig' georganiseerd door de studentenwerkgroep Studium Generale in Debat en de studentenvakbond SRD. De kersverse voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond Mike Riegel, bleek het allerminst eens te zijn met Tweede Kamerlid Henk Kamp van de VVD. Kamp zei weinig nut te zien in acties omdat hij alleen op basis van argumenten wil praten. Riegel verweet daarop de politiek een arrogante opstelling. Toen actievoerster Jon uit Nijmegen meldde dat wat haar betreft alleen het toebrengen van lichamelijk letsel bij acties uitgesloten moet worden, brandde het debat echt los. Ook het steeds massaler toestromende publiek mengde zich nadrukkelijk in de discussie op het plein voor de Vrijhof.
Tijdens de daarop volgende, door de IK'95 geïntroduceerde, sportnacht ging het niet om het winnen maar om het meedoen. De eerste prijs was dan ook voor het meest originele en/of sportieve team en niet voor de ploeg die op punten won. De groepen waren door de IK uitgedaagd om zo origineel mogelijk uitgedost te verschijnen, maar de meeste teams hadden hier weinig werk van gemaakt. Sommigen kwamen in het T-shirt waar ze al de hele week in rondliepen.
Na een demonstratie rolstoelbasketball en een muzikale warming-up leefden de teams zich uit in ongewone sporten als frisbeeën, basketbal met een rugby-bal, voet-volleybal en tjoeb-bal, waarbij met een bal op een trampoline moet worden gegooid. Het werd gezellig, zonder dat de sportiviteit aan meligheid ten onder ging.
Zondag was het alweer zonnig en warm en het waterfeest trok dan ook vele bezoekers. Of iedereen maandag werkelijk 'lekker fris van het weekeinde' was om deel te nemen aan de verschillende faculteitsintroducties, zoals het Kompas meldde, was de vraag. Van verschillende studierichtingen trokken de eerstejaars zich in afzondering terug op de hei, om dinsdagmiddag weer voor de Enschede-introductie terug te keren. Na de opening door schrijver Ronald Giphart in de koele Grote Kerk moest uiteraard opnieuw flink worden gedronken om niet uit te drogen.
's Avonds bleek Van Dik Hout een schot in de roos voor een Enschedese avond vol vertier en feestgedruis. De Nederlandstalige band won het publiek in het Muziekcentrum snel voor zich. Met stevige rock en een enthousiaste show steeg de temperatuur in het gebouw al snel tot een kookpunt. Na het concert kon in de, weinig frissere, buitenlucht de Enschede-introductie verder gevierd worden. Behalve de karaoke-show, zorgden veel kroegen voor muzikaal vertier en konden de aanwezigen tot 's morgens vroeg 'housen' op de Oude Markt. Eerstejaars en ook vele anderen maakten massaal van die mogelijkheid gebruik.
Woensdag konden de doegroepen nog even rustig rondsjouwen op de campus, bijvoorbeeld in de wonderlijke wereld der Bastille, om zich geestelijk voor te bereiden op het slotfeest, het onvermijdelijk einde van de introductie 1995.
